۷آبان۹۹
موقعیت ۴مزار مخفی اعدام شدگان
در مسجدسلیمان
در این گزارش که توسط هواداران مجاهدین خلق ـ با کمک زندانیان سابق و خانواده‌های شهیدان ـ تنظیم شده است بخشی از جنایت رژیم جنایتکار آخوندی در کشتار و دفن مخفیانه شهیدان برملا گردیده است. بی‌تردید خاک پاک سرزمین زرخیز خوزستان و سایر شهرهای میهن بسیاری از جوانان مجاهد و مبارز را بی‌هیچ نام و نشانی در بستر گورهای جمعی در آغوش کشیده و تا قبل از سرنگونی جلادان حاکم بر میهن اسرار جنایت آشکار نخواهد شد.
این تنها بخشی از راز سربه‌مهر شهیدان دهه‌ی شصت و قتل‌عام زندانیان از مسجدسلیمان
است که به همت داغداران و یاران جنبش دادخواهی طی چندین ماه کار و تلاش جمعی تنظیم
گردیده است.
مسجدسلیمان شهری کارگری و کوچک است. شهری که حداقل نشان هشت مزار مخفی شهدای
دهه شصت و گورهای مخفی و جمعی قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷ را دارد. شهری که در جریان در جریان قیام علیه ارتجاع خونخوار
آخوندی شهیدان بسیاری را فدیه آزادی میهن کرد.
به همین علت پاسداران و سایر کارگزاران خمینی با کینه‌ای حیوانی و در منتهای
شقاوت با مردم و زندانیان سیاسی برخورد کرده و بسیاری از اسیران مجاهد خلق را
بیرحمانه به‌قتل رسانده و در گورهای بی‌نام و نشان دفن کرده‌اند. (۱)
به گزارش زندانیان سابق و هواداران مجاهدین در مسجدسلیمان، تاکنون ۴محل دفن شهیدان مجاهدین خلق کشف و شناسایی شده است. مزار ارامنه
که تپه روبه‌روی دانشگاه آزاد است متعلق به شهیدان دهه۱۳۶۰ است و سه نقطه‌ی دیگر شامل قبرستان بی‌بیان، جاده گلگیر مجاور قبرستان
پاقدم امام رضا است و مزار باغ نصیرها در نی نردبان متعلق به شهیدان دهه شصت و قتل‌عام
سال۶۷ است.
پس از بررسی محوطه و مزارها معلوم شد اطراف گورها هم با سیمان پوشانده شده و
همین علائم مشکوک و برآمدگی غیرطبیعی روی گورها نشان از وجود چند قبر یا گورهای
جمعی در منطقه دارد. گورهای جمعی در حاشیه‌ی مزارها و جنگلها و بیابانها از نشانه‌های
قتل‌عام وحشیانه‌ی زندانیان سیاسی در سال۶۷ با فتوای
خمینی است. مزارهای بی‌نام و نشانی که در حاشیه‌ی تمام شهرهای ایران کشف شدند و امروز
در خاوران شهیدان سمبلیزه و شناخته می‌شوند.
خوزستان نیز یکی از استانهایی است که قتل‌عام مجاهدین با قساوت و شدت بسیاری
صورت گرفته است. (۲)
اطلاعات گردآوری شده توسط هواداران مجاهدین و زندانیان سابق مسجدسلیمان در
داخل کشور، پس از بررسی از روی نقشه و عکس هوایی مجدداً تدقیق و تنظیم گردید.
مزارهای مخفی مسجدسلیمان
- مزار مخفی در مدرسه خارجیها مسجدسلیمان
-مزار مخفی در بی‌بیان مسجدسلیمان
- مزار مخفی در قدمگاه امام رضا مسجدسلیمان
- مزار مخفی در نی نردبان، باغ نصیرهای مسجدسلیمان
موقعیت کلی مزارهای مخفی مسجدسلیمان
۱-مزار شهدای
مجاهد در مدرسه خارجیها مسجد سلیمان
قبرستان مدرسه خارجیها موسوم به ارامنه، نزدیک روستای باورصاد
این مزار مخفی در شمال مسجدسلیمان بعد از ورودی از شوشتر نزدیک دانشگاه آزاد
مسجد سلیمان قرار دارد.
در زمان شاه، کارکنان انگلیسی شاغل در صنعت نفت در مسجدسلیمان، برای
فرزندانشان مدرسه جداگانه‌ای در این محل داشتند. این محل در زمان حاکمیت آخوندی در
دهه شصت تبدیل به محل اعدام و سپس دفن مجاهدین و زندانیان سیاسی شد.
محل اعدام و دفن زندانیان نزدیک دانشگاه
۱.مجاهد شهید علیرضا
رستمی سال۱۳۶۰ در میدان تیر همین
مدرسه ـ که بعدها مقر نظامی شد ـ تیرباران شد.
۲.مبارز شهید اتحادیه
کمونیستها اسماعیل حسنوند با علیرضا رستمی در یک شب تیرباران شدند. او مدت دو هفته
در یک توالت نگهداری می‌شد و روز قبل از اعدام، از ناحیه کمر دچار عقرب گزیدگی شده
بود و توان راه رفتن نداشت.
۳. مجاهد شهید فرحناز خدری شهدای دهه۶۰
۴. مجاهد شهید محمد خانی دهه۶۰
۵. مجاهد شهید علیرضا عباسی دهه۶۰ برادر علیرضا
۶. مجاهد شهید محمدرضا عباسی (برادر حکمت عباسی) (۳)
۷. مجاهد شهید شیرین دستان دهه۶۰
۸- مجاهد شهید
عبدالرضا راکی
۹- مجاهد شهید
علی بهداروند دهه۶۰
۱۰- مجاهد شهید
حمید راکی
۱۱– مجاهد شهید
فیروز محمدی
۱۲-مجاهد شهید
علیرضا سلطانی
و... .
جنایتکاران تعدادی از شهدای مجاهد خلق را در جریان قتل‌عام ۶۷ در کنار مزار ارامنه شهر مسجد سلیمان دفن کردند... .
از جمله این شهدا مجاهد شهید علی سلطانی است. مزدوران قبر را کمتر از یک متر
کنده و به خانواده‌اش گفته بودند در قبرستان ارامنه خاکش کردیم و حق ندارید روی
مزار نامی از او بنویسید. به‌رغم فشار پاسدارها، خانواده علی دو سه بار مزار را
سیمان کردند اما پاسدارها حتی سیمان مزار را خرد می‌کردند.(۴)
مجاهد شهید علی سلطانی
۲-مزار مخفی
شهدای قتل‌عام ۶۷ در بی‌بیان
مسجدسلیمان
مزار مخفی شهدای مجاهد خلق در بی‌بیان در منطقه‌ای نزدیک محله بی‌بیان در جنوب مسجدسلیمان قرار دارد. به گزارش خانواده شهیدان قتل‌عام شده این محل بیرون قبرستان بی‌بیان و جنوب جاده گلف قرار دارد.
مزار مخفی شهیدان قتل‌عام در بی‌بیان
به گزارش زندانیان سیاسی شهید اسدالله افروشته، منوچهر ذوالفقاری، نجاتعلی
قائدی و شمار دیگری از زندانیان قتل‌عام ۶۷ در این
محل دفن شده‌اند. یکی از زندانیان که خودش به مزار شهیدان مراجعه کرده می‌گوید:
مزار کنار شهرکی در بی‌بیان است. و روی آن سیمان نبود چون مزدوران اجازه نمی‌دادند
سیمان شود.
۳-مزار مخفی
شهدای مجاهد در قدمگاه امام رضا مسجدسلیمان
در این محل هم دست‌کم یک گور جمعی یا مزار شهدای قتل‌عام ۶۷ وجود دارد.
(این محل در روی نقشه خارج از جاده است و چند درخت توسط خانواده
مجاهد شهید کشور فردیپور در کنار مزار کاشته شده است ـ سالن با سقف قرمز در عکس
هوایی محل کفن و دفن قبرستان امام رضا است)
یکی از زندانیان مجاهد که از محل بازدید کرده است می‌گوید:
«خواهر مجاهد کشور فردیپور را رژیم در همین محل دفن کرد اما عمق
زمین را خانواده درست کردند. مزار در یک شیب دره مانند هست و خانواده شهید اجازه
نداشتند چیزی روی مزار بنویسند. این خانواده آن‌قدر این مزار را درخت کاری کردند
که از تمام مزارهای دیگر متمایز است.
۴-مزار شهیدان قتل‌عام شده در باغ نصیرها در نی نردبان مسجدسلیمان
در منطقه نی نردبان و باغ نصیرها در یک محدوده ۲۰۰ متری در سه نقطه ۱۸ شهید دفن
شدند.
در مجموعه‌ی ۵تای اول شاهرخ نامداری، سبز وار منجزی، وحید ولیوند، یکنفر از
لالی و داریوش یوسفی
در مجموعه ۱۰تایی دوم : کیانوش
بهادری، نوذر، شیرین دستان، علی بهداروند، محمد خانی، جهاندار صالحی، صفرعلی
قرشوندی، بهروز جمشیدی، ایرج شینیان و محمد فرهادی
در مجموعه ۳تایی: تیمور قنبری، ...
موسوی و یکنفر از لالی
برخی از خانواده‌ها و منابع محلی می‌گویند این سه قسمت را در شیب زمین اطراف
یا خارج مزار عمومی محل دفن کرده‌اند تا در اثر ریزش خاک و بارش باران، بتدریج از
بین بروند.
پانویس:
۱-پاسدار
جنایتکاری به نام غفور حیدری که این روزها از ترس مردم ریشش را زده و عادی‌سازی می‌کند
نقل کرده است که در آن ایام هر شب ۱۵نفر را
اعدام و مخفیانه خاک می‌کردیم. همین جنایتکار که دست در خون مجاهدین مسجدسلیمان
دارد ضمن خاطره‌ای از یک قهرمان مجاهد خلق گفته است: بعد از اعدام پروین فردیپور
جسد را برای دفن به مزار باغ نصیر که نزدیک جاده هفتگل مسجدسلیمان است بردند. و
تعداد زیادی پاسدار را به‌عنوان گشت در حول و حوش محل به‌کار گرفتند تا روی جسد
بعد از دفن بتون بریزند.
۲-در گزارش
یک شاهد در زندان فجر اهواز آمده است: «در یکی از شبهای اوایل مرداد ٦٧ صداهای
وحشتناکی به گوش مان خورد. عده‌یی روی سقف زندان می‌دویدند و همزمان، از بالا،
صدای رگبار مسلسل می‌آمد. فردای آن روز بود که آمدند تلویزیونها را بردند و دیگر
روزنامه ندادند. ملاقات هم قطع شد. ».
۳-مجاهد خلق
حکمت عباسی برادر سوم این خانواده در یکی از عملیات‌های ارتش آزادیبخش به‌شهادت
رسید.
۴-علی سلطانی
مجاهد دلاوری بود که وقتی در زندان پسرخاله‌اش به نام ایرج سهرابی که نماینده مجلس
رژیم بود خواست تا از آرمانش کوتاه بیاید توبه کند تا اعدامش نکنند، روبه‌رویش
ایستاد و به روی مزدور تف کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.