قیام ایران
قسمت نهم: گامهای قیام
- قیام در دومین گام خود، عملاً به ضرورت
دفاع از خود رسید.
- پیوستگی طبقات و اقشار مختلف، یکی از
دستاوردهای بزرگ قیام است.
- طبقات و اقشار مختلف با آتش و حرکتی
همآهنگ، یکدیگر را پشتیبانی میکنند.
- کارگران به قدرت خویش اشراف پیدا میکنند.
- همراهی دانشآموزان با معلمان اعتصابیشان،
عاملی است که در آینده، تغییرات جدی در تعادلقوای موجود ایجاد خواهد کرد.
- پیروزی این قیام حتمی است چرا که تغییر
عواملی که باعث بروز قیام شدند، باعث سرنگونی نظام خواهند شد!
***
در قسمت پیشین گفتیم که قیام نوک کوه آتشفشانی است که ۴۰سال است در حال خروش است و در این یکسال اخیر هم با گسترش به
سراسر ایران، ۴گام اساسی برداشته است.
گام اول از ۷دی ۹۶ تا آخر همان سال
گام دوم از نوروز ۹۷ تا اوایل تابستان ۹۷
گام سوم از تابستان ۹۷ تا پاییز
گام چهارم پاییز ۹۷ به بعد
در دومین گام قیام، دومین اعتصاب سراسری رانندگان کامیون با قیام بزرگ شهری
منطقه شاپور اصفهان، وارد یک مرحله جدید شد.
آتش و حرکت طبقات و اقشار گوناگون جامعه
با نگاه از فاصله دور، دید بهتر و جامعتری میتوان از وقایع بهدست آورد.
اکنون از همین نقطه که نگاه میکنیم میتوانیم بهراحتی نکاتی را در آن گام قیام
ببینیم که چه بسا از نزدیک، تشخصشان آسان نبود مانند:
- همبستگیای که در قیام بهوجود آمد
- ورود مردم به فاز مقابله با سرکوب بهطور
عملی در پشتیبانی از همدیگر
یکی از مهمترین و درسآموزترین جلوههای این قیام، پیوستگی حرکات اعتراضی و
قیامهای شهری و اعتصابهای کارگری به یکدیگر روی نوار پیشروی است.
در این قیام؛
هم کارگران و کشاورزان بهطور فعال شرکت دارند
هم کارمندان و معلمان و دیگر دستمزدبگیران کشوری
و هم بازاریان و کسبه
و در موارد زیادی، بازنشستگان لشگری
و حتی در یک مورد «پیمانکاران شهرداری» که هر کدامشان شمار انبوهی کارگر را
تحت استخدام خود داشته و کارفرما محسوب میشوند نیز به قیامکنندگان پیوستند!
یعنی کارگر و کارفرمای غیرحکومتی هر دو متناوباً مقابل شهرداری تهران، تظاهرات
اعتراضی برپا کردند!
دیکتاتوری نوظهور!
این که کارگر و کارفرما و حتی صنف طلافروشها و آهنفروشها همراه با رفتگران
و کولبران شهری در یک قیام، دوشادوش یکدیگر به اعتراض، اعتصاب و شورش بر ضد
حاکمیت موجود برخیزند، به خودی خود و فینفسه امر خجستهای است که در کمتر جنبشی
به این گستردگی اتفاق میافتد و باید از آن استقبال کرد، منظور از بیان این نمونه
واقعی، بیان بروز یک ویژگی جدید در انقلابهای دموکراتیک است، چرا که در انقلابهای
رهاییبخش ملی، استقلالطلبانه و ضداشغالگر، چنین اتحاد گستردهای امری طبیعی و
ضروری محسوب میگردد.
بهطور معمول، چنین پدیدهای، یعنی به وجود آمدن چنین اجماعی از طبقات مختلف
و بهاصطلاح متخاصم در یک قیام، فقط در جنبشهای رهاییبخشی که با یک نیروی
اشغالگر خارجی چنگدرچنگ هستند، دیده شده که البته امری طبیعی و ضروری است. اتحاد
تمامی آحاد و طبقات یک ملت و قیام متحد آنها در برابر نیروی اشغالگر خارجی سابقهای
قدیمی در نهضتها و جنبشها دارد. اما در جایی که ظاهراً اشغالی هم رخ نداده و
نیروی حاکم «خارجی» نیست، چنین وحدت عملی، حضور یک پدیده جدید را نشان میدهد:
میزان ضدبشری بودن نظام حاکم و اینکه این دیکتاتوری نوظهور، چه پتانسیلی در
برانگیختن تمامی اقشار و طبقات جامعه بر ضد خودش دارد؟!
انقلاب دموکراتیک نوین
البته ناگفته روشن است که این انقلاب با انقلابهای رهاییبخش کیفاً تفاوت
دارد و یک انقلاب دموکراتیک است آن هم نه یک انقلاب دموکراتیک کلاسیک بلکه یک
انقلاب دموکراتیک نوین! انقلابی که اساساً هم به ستمدیدگان، زحمتکشان و طبقات
پایین جامعه متکی است و با پیشگامی آنها پیش میرود.
اما به هر حال در این وضعیت، واقعیت این است که طبقات و اقشار مختلف با حرکات
و شعارهای خود، همدیگر را پوشش میدهند و باعث تضمین استمرار قیام میشوند.
شاید همانطور که گفته شد؛ مهمترین علت بهوجود آمدن چنین اتحاد عمل میدانی
گستردهای آنهم در این حد، پدیدهای است که برمیگردد به درجه انحصارطلبی این
رژیم. رژیمی که به اعتراف سران همین نظام مثل قالیباف، در واقع یک باند مسلح ۴– ۵درصدی است. نظامی که موفق شده ۹۶درصد مردم را نسبت به حاکمیت خود عاصی کند.
مکانیسم تحقق چنین اتحاد عمل میدانی گسترده و اعلامنشدهای بین اقشار و
طبقات مختلف، ظاهراً با استفاده از ابزارهای گوناگون و بهویژه شبکههای اجتماعی
و ارتباطات مطمئن و ابتکاری مردمی ممکن شده است.
به هر حال نمیتوان انکار کرد که علت نخستین تحقق چنین اتحادی، کار کردهای
سرکوبگرانه خود این رژیم بوده است، نکتهای که به هر حال باید از آن استقبال کرد و
تا آنجایی که مقدور است آن را تقویت کرد تا استمرار پیدا کند و عرصه را هر چه
بیشتر به دیکتاتوری تنگتر کند.
نقش پیشتاز مردم ایران
تاکنون و به استناد واقعیت، در تاریخ معاصر منطقه، مردم ما پیشتاز چند قیام
و انقلاب بزرگ در این منطقه از جهان بودهاند و تجارب مهمی را به سایر خلقها هدیه
کردهاند، چه بسا که ایجاد چنین اجماعی در برابر یک دیکتاتوری منحصربهفرد (و نه
یک نیروی اشغالگر خارجی)، باز هم یک تجربه منحصربهفرد دیگر باشد.
گام چهارم قیام
چهارمین موج قیام، پاییز ۹۷ را طی
کرد. این گام با اعتصاب مجدد رانندگان کامیون در بیش از ۳۰۰شهر کشور در تمامی استانها آغاز شد و از ۳۱شهریور تا ۲۱مهر ادامه
یافت.
در نیمه مهر ۹۷ اعتصاب سراسری
بازاریان و کسبه در بیش از ۵۰شهر کشور
برگزار شد.
روزهای ۲۲ و ۲۳مهر اعتصاب سراسری معلمان برگزار گردید که حداقل ۱۰۳شهر کشور را دربرگرفت.
تظاهرات سراسری بازنشستگان بهطور متمرکز در تهران، اعتصاب سوم کارگران راهآهن،
اعتصاب چهارم رانندگان کامیون در آبانماه، اعتصاب کارگران مجتمع نیشکر هفتتپه
در خوزستان که از روز ۱۳آبان ۹۷ آغاز شد، اعتصاب مجدد برخی بازارهای کشور، اوجگیری مجدد
اعتصاب کارگران فولاد اهواز در ۱۹آبان
و سومین اعتصاب سراسری معلمان در سال ۹۷ که بسیاری
شهرهای کشور را دربرگرفت(۲۲ و ۲۳آبان ۹۷) از مهمترین حرکتهای
اعتراضی پاییز ۹۷ بود.
ضمن اینکه در تمامی این مدت، اعتراضهای مالباختگان بیوقفه ادامه داشت؛
بازنشستگان کشوری و حتی لشگری نیز به اعتصاب پیوستند؛ کادر درمانی بیمارستانهای
تهران و کرج و برخی شهرهای دیگر، همچنین کارگران شهرداریها و معدنکاران هم در
شمار اعتصابیها بودند.
در اعتصابهای دور جدید معلمها که در مهر و آبان برگزار شد، دانشآموزها نیز
وارد شدند و در دور سوم، اعتصاب معلمان شکل استانی به خود گرفت.
این، گامی به پیش بود چرا که ایده پیوستن دانشآموزان به قیام هم اولین قدم
عملی خود را خوب برداشت.
تقویت صفوف قیام با استفاده از روشهای جدید و ابتکاری
بنا بر آمار رسمی منتشره، در همین سال تحصیلی ۹۷ـ ۹۸ ایران حدود ۱۵میلیون دانشآموز دارد. پیوستن سراسری دانشآموزها در مراحل آتی
قیام، چشمانداز پرشوری را ترسیم میکند. چشماندازی که هماکنون نیز میتوان آغاز
آن را با مانور دانشآموزان مشاهده کرد.
پنجمین دور اعتصاب رانندگان کامیون هم بهعنوان یکی از قدرتمندترین واحدهای
قیام، از اول دی تا ۱۰دی برگزار شد و مقامات
حکومتی را به واکنش وادار کرد. وزیر راه و شهرسازی رژیم روز ۱۰دی در واکنش رانندگان کامیون و اعتصاب آنها به صحنه آمد و ضمن
مصاحبهای تلاش کرد، راهی برای مهار اعتصابکنندگان پیدا کند.
ادامه دارد...
بیشتر بخوانید: