«پنجاه و هفتی‌ها»
🔴توضیحی پیرامون یک جنگ روانی به نام «پنجاه و هفتی« علیه مردم ایران و پیشتازان انقلابی و پیشرو
آنچه این سلطنت‌طلبان با عنوان «پنجاه‌وهفتی» مطرح می‌کنند، عملاً تحریف آگاهانهٔ تاریخ معاصر ایران است و هدف آن نه تحلیل علمی، بلکه پاک‌کردن نقش رژیم پهلوی در پیدایش قیام ۵۷ و مشروع جلوه دادن بازگشت سلطنت است.
در پاسخ به افراد در ۳محور اساسی پاسخ مستدلی هست:
🟥 ۱. «پنجاه‌وهفت» یک واقعه تاریخی است، نه یک بیماری فکری
انقلاب ۱۳۵۷ (قیام ۵۷) واکنش یک ملت بود به استبداد، وابستگی و سرکوب رژیم پهلوی.
مردم ایران از هر قشر، از روشنفکر و روحانی گرفته تا کارگر و دانشجو، به میدان آمدند چون دیگر تحمل شکنجه، سانسور، تبعیض و وابستگی کشور به بیگانگان را نداشتند.
به تعبیر دقیق‌تر:
«پنجاه‌وهفتی بودن» یعنی برآمدن از دل جامعه‌ای که خواهان آزادی، عدالت و استقلال بود.
اگر قیام ۵۷ را صرفاً «توهم و نادانی» بنامیم، باید بپذیریم که میلیون‌ها انسان از اقشار مختلف جامعه ایران همگی دچار جنون جمعی بوده‌اند!
در حالی‌که علت اصلی خیزش مردم، فساد، استبداد و سرکوب حکومت پهلوی بود؛ همان رژیمی که هیچ صدای مخالفی را تاب نمی‌آورد و ساواک نماد آن بود.
بنابراین، «۵۷ی بودن» نه اتهام است و نه ننگ؛ بلکه نشانهٔ زنده بودن روح اعتراض و آزادی‌خواهی ملت ایران است.
🟩 ۲. مسئول فاجعه کنونی نه انقلاب است، بلکه خیانت به آرمان‌های آن
این‌که پس از سرنگونی سلطنت، خمینی و دستگاه ولایت فقیه بر مردم مسلط شدند، ناشی از خیانت و دزدیدن انقلاب بود نه خود انقلاب.
سازمانهای پیشتاز انقلابی و نیروهای پیشتاز آزادی‌خواه همان ابتدا در برابر ارتجاع تازه‌قدرت‌گرفته بر اساس راه‌کارهای سیاسی موجود در آن زمان هر گروه به شیوه خود و با مرزهای روشن سیاسی و ایدئولوژیک ایستادند و با خونشان بهای این ایستادگی را پرداختند.
در واقع، انقلاب ۵۷ علیه دیکتاتوری بود، اما رژیم ولایت فقیه آن را ربود و به دیکتاتوری جدیدی تبدیل کرد.
بنابراین، هر کس امروز «پنجاه‌وهفتی» را دشنام می‌داند، در واقع دارد:
•دیکتاتوری پهلوی را تطهیر می‌کند؛
•و جنایت‌های رژیم ولایت فقیه را به پای مردم و انقلابیون می‌نویسد.
در حالی که حقیقت تاریخی روشن است:
ملت ایران علیه هر دو دیکتاتوری ـ سلطنت و ولایت ـ قیام کرده و باز هم خواهد کرد.
🟦 ۳. اصطلاح‌سازی‌هایی مانند «پنجاه‌وهفتیسم» ابزار جنگ روانی است
واژه‌هایی نظیر «پنجاه‌وهفتیسم» یا «۵۷ی‌ها» هیچ مبنای علمی یا سیاسی ندارند؛
بلکه اصطلاحات تحقیرآمیز تبلیغاتی هستند که هدف‌شان سرزنش مردم برای انقلاب و تطهیر حاکمیت پیشین است.
این روش دقیقاً مشابه روش تبلیغاتی دیکتاتورهاست:
وقتی نمی‌توانند با منطق و استدلال پاسخ بدهند، با برچسب و توهین، وجدان تاریخی ملت را هدف می‌گیرند.
در حالی که اگر قرار است خطا و عبرتی باشد، باید پرسید:
•چه کسی ایران را به نقطه‌ای رساند که مردم به خیابان بریزند؟
•چه کسی ثروت ملی را در فساد و اشرافیت غرق کرد؟
•و چه کسی راه هر اصلاح مسالمت‌آمیز را بست تا تنها راه باقیمانده قیام باشد؟
پاسخ روشن است: رژیم پهلوی.
منبع: کانال تاریخ و سیاست
نظرات
ارسال یک نظر