۱۳اردیبهشت۱۴۰۱
تظاهرات معلمان و فرهنگیان همزمان با روز جهانی کارگر
«در کجای دنیا با فرهنگیان این‌طور برخورد کردند که این حکومت با ما کرده؟» (فرهنگیان گیلان، ۲۰اردیبهشت ۹۷)
«ما خاموش شدنی نیستیم» (تجمع بزرگ معلمان در شیراز، ۱۱اردیبهشت ۱۴۰۱).
یک معلم: «ما مدام داریم آرزوهای‌مان، توقع‌مان و خواسته‌های‌مان دربارهٔ زندگی را کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌کنیم. در حالی که باید برویم سراغ این حاکمیت».
تجمعات بزرگ معلمان و فرهنگیان ایران در روز ۱۱اردیبهشت ۱۴۰۱ فرازی دیگر از عبور بالنده‌ترین قشر جامعهٔ ایران از دیکتاتوری، جهل، ارتجاع و غارت‌گری تحت لوای حاکمیت ولایت فقیه بود.
تمام وجوه این تجمع و شعارها و روشنگریها در حواشی آن، گواهی بر این واقعیت جاری و روزانه شده که علم، علم تغییر بزرگ و تحول ناگزیر و ضروری در ایران است.
فریادهای معلمان و فرهنگیان که از نای درد مشترک و ندای همبستگی سر داده می‌شد، بیان عینیت یافتن این ضرورت روزمره شده است که گره‌های قطور مشکلات آموزشی و معیشتی‌ِ فرهنگ‌سازان ایران، با آموزش و پرورش این حکومت و در کلاس درس وا نمی‌شود.
بیش از ۴۳سال شد که معلم ایران در سوگ فرهنگ و آموزش مانده و برای خلاصی از این جهنم ضدفرهنگ، از تکاپو و پویش باز نمانده است. وقتی فرهنگ و آموزش و پیش‌برندگان آن در سوگ به‌سر می‌برند، می‌توان از یک‌طرف فروپاشیده شدن تمدن جامعه را حس کرد و از یک‌طرف سطح دیکتاتوری، انسان‌ستیزی و فرهنگ‌کشیِ حاکمیت سیاسی را شناخت.
سیاست تحمیلیِ نظام آخوندی با به‌ستوه آوردن تمام اقشار اجتماعی در تأمین احتیاجات کف زندگی است، قصدش به محاق بردن توان هر گونه اعتراض و خیزش و قیام است. بدین سبب تلاش دارد بالنده‌ترین و فرهنگ‌سازترین قشر جامعه را که معلمان و فرهنگیان باشند، به‌جای آموزش، تحقیق، ترویج امید و انتشار فرهنگ و دانش و علوم، درگیر نیازهای اولیهٔ زندگی و نیز دغدغه‌مند امنیت شغلی و امنیت سیاسی کند.
هدف از چنین راهبردی از جانب رژیم آخوندی، جدایی و دوری معلمان و فرهنگیان از یکدیگر است تا اصل نظام در امنیت چپاول و غارت و گسترش سرکوب، مانع و رادعی نداشته باشد.
از این رو جامعه فرهنگی ایران از طرف دست‌آموزان ولایت فقیه، بی‌شرمانه مورد ضرب‌وشتم، دستگیری، زندان، شکنجه، محرومیت و تبعید واقع می‌شود.
مأموران امنیتی رژیم، پیش از موعد تجمع روز شنبه ۱۱اردیبهشت، به خانه چندین معلم فعال یورش بردند و طبق گزارشات منتشر شده، حداقل چهار تن را بازداشت کردند. این بازداشتها به‌عمد در آستانهٔ روز جهانی کارگر و یک روز قبل از موعد تجمع سراسری معلمان صورت گرفت.
در یک سال گذشته شاهد تجمعات و خیزش‌های مستمر معلمان و فرهنگیان بودیم که در اعتراض به تصویب ناقص طرح رتبه‌بندی معلمان، اجرا نشدن همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و سرکوب نظام‌مند فعالان صنفی، در بیش از ۱۶۰شهر ایران گردهم آمدند.
در این تجمعات بزرگ که بخشی از قیامهای جاری در سال۱۴۰۰ بودند، فریاد معلمان و فرهنگیان همواره پرطنین بود که:
«معلم زندانی آزاد باید گردد، معیشت، کرامت ـ حق مسلم ماست».
در تجمع روز ۱۱اردیبهشت ۱۴۰۱ شاهد گامی بلند در عبور از تمامیت نظام آخوندی بودیم. این گام بلند را ندای شعارهای پرطنین معلمان و فرهنگیان با مطالبهٔ اخراج ظالم از ایران، به ثبت رساند که:
«جای معلم زندان نیست ــ جای ظالم، ایران نیست
دشمن ما همین‌جاست ــ دروغ می‌گن آمریکاست
ننگ ما ننگ ما ــ وزیر الدنگ ما».
معلمان و فرهنگیان برای متبلور نمودن و عینی کردن شاخصهای «ظالم» و «دشمن ما»، نشانیِ اصلی‌ترین سوگلی‌های ولی‌فقیه را که سمبلهای جلادی و چپاول هستند، بانگ زدند:
«رئیسی! قالیباف! این آخرین پیام است
نهضت فرهنگیان آمادهٔ قیام است».
چنین به ثبت رسیده است فراز عبور بالنده‌ترین قشر جامعهٔ ایران از دیکتاتوری، جهل، ارتجاع و غارت‌گری تحت لوای حاکمیت ولایت فقیه.
