۳۰اردیبهشت۱۴۰۱
دیدار مایک پمپئو از اشرف۳ و دیدار با خانم مریم رجوی
کن بلکول سفیر پیشین آمریکا در کمیسیون حقوق‌بشر ملل متحد طی مقاله‌یی در تاون‌هال می‌نویسد: این هفته، بلندپایه‌ترین مقام آمریکایی تا به‌امروز، وزیر امور خارجه در دولت قبلی، از اشرف۳ بازدید و با مریم رجوی رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران دیدار کرد.
هر بار که این جنبش به‌رسمیت شناخته‌شدگی بین‌المللی فزاینده‌یی را به‌خود جلب می‌کند، رژیم با ترکیبی از خشم و ترس واکنش نشان می‌دهد. طی دو دههٔ گذشته سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت از سوی شخصیتهای برجسته، قانون‌گذاران، مدافعان حقوق‌بشر، کارشناسان سیاسی، مقام‌های ارشد و هزاران پارلمانتر از دو سوی اقیانوس اطلس به‌خاطر مبارزه اصیلشان برای دموکراسی و آزادی به‌رسمیت شناخته شده‌اند.
کن بلکول در ادامهٔ این مقاله، تأکید می‌کند: «در چند سال گذشته، رژیم ایران نسبت به‌سازمان مجاهدین خلق به‌عنوان تهدید موجودیت خود و تنها جایگزین برای حاکمیت در حال زوالش حساس‌تر شده است. اول به‌این دلیل که کانونهای شورشی مجاهدین دامنه و عمق فعالیت‌های خود را گسترش داده‌اند، فعالیت‌های ضد رژیم را در صدها شهر هدایت می‌کنند و اعتراضات سراسری را سازماندهی می‌کنند. و دوم به‌این خاطر که سازمان مجاهدین خلق یک جنبش بین‌المللی پیچیده را رهبری کرده تا مجرمان اصلی رژیم را به‌دلیل جنایات علیه بشریت و نسل‌کشی در سال۱۳۶۷ مورد حسابرسی قرار دهد.
در آن سال، دست‌کم ۳۰هزار زندانی سیاسی که ۹۰درصدشان از اعضا و هواداران مجاهدین بودند، به‌خاطر اعتقادات سیاسی و مذهبی‌شان به‌فرمان ولی‌فقیه و بنیانگذار این رژیم خمینی، به‌نحوی بی‌رحمانه قتل‌عام شدند... قابل توجه این‌که رئیس‌جمهور کنونی رژیم ابراهیم رئیسی از جلادان کلیدی بود و در (این قتل‌عام) مشارکت داشت.
شماری از شاهدان از مجاهدین در (دادگاه) سوئد علیه یکی از مقام‌های سابق رژیم که در قتل‌عام۶۷ دست داشته شهادت داده‌اند. در این شرایط، سفر پمپئو اعتبار بیشتری به‌این استدلال می‌دهد که در حالی‌که رژیم آشکارا در لبهٔ پرتگاه قرار دارد، مقاومت ایران به‌رهبری مجاهدین خلق در حال پیشرفت است. این نشان می‌دهد که این سازمان پابرجاست و کارشناسان برجستهٔ سیاسی آن‌را جایگزینی جدی برای رژیم می‌دانند. یک وزیر خارجهٔ قبلی ایالات‌متحده در مورد چنین موضوع مهمی که باعث خشم دائمی رژیم می‌شود، ریسک نمی‌کند.
کن بلکول در پایان مقالهٔ خود، چنین نتیجه‌گیری کرده است: «سفر پمپئو به‌اشرف۳ هم‌چنین به‌عنوان یک چراغ‌راهنما برای عملی‌ترین و مناسب‌ترین سیاست در قبال ایران عمل می‌کند. این سیاست باید مماشات با رژیم را رد کند و در کنار مردم ایران قرار بگیرد. مماشات با دیکتاتورها خطرات جدی برای صلح و امنیت بین‌المللی ایجاد می‌کند. مردم ایران شانس پیروزی در برابر حکومت دینی حاکم را دارند. سفر پمپئو نشان می‌دهد که جامعهٔ بین‌المللی باید از مجاهدین خلق حمایت کند. جهت‌گیری سیاسی روشن است: به‌جای مماشات با رژیم، در کنار مردم ایران و اپوزیسیون سازمان‌یافتهٔ آنها بایستید که در پی تحقق یک ایران آزاد، مبتنی بر جدایی دین و دولت، دمکراتیک و غیراتمی هستند. (تاون‌هال۲۷ اردیبهشت)
