۷اردیبهشت۱۴۰۱
فیلتر اینترنت
شاید شما هم این خبر را در رسانه‌های حکومتی خوانده باشید که: روز جمعه دوم اردیبهشت ۱۴۰۱ دهقانی عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: افزایش قیمت اینترنت قابل‌قبول نیست. این کارگزار ارتجاع که در جریان یک کشمکش باندی صحبت می‌کرد افزود: قبول داریم که برای افزایش کیفیت اینترنت، اعتباراتی نیاز است که باید بخشی از آن توسط اپراتورها تأمین شود اما افزایش ناگهانی قیمت آن و فشار به مردم قابل‌قبول نیست.
روشن است که رژیم به‌دنبال سنگ‌اندازی در استفاده مردم از اینترنت و موبایل است، دو وسیله‌ای که اکنون مدت‌هاست به ابزارهایی مهم در مبارزه مردم با دیکتاتوری فاسد حاکم بر ایران تبدیل شده است. دو وسیله‌ای که رژیم به هر شکل به‌دنبال محدود کردن استفاده آنها توسط مردم است اما از آنجا که جرأت اقدام مستقیم و یک‌باره در این مورد را ندارد به «سیاست نمدمال کردن اینترنت» روی آورده است.
«سیاست نمدنمال کردن» اشاره به روش هلاکوخان مغول هنگام کشتن خلیفه بغداد بود، خان مغول که به روش معمول خود و جد جنایتکارش چنگیزخان، هنگام اشغال کشورها، اضافه بر مردم رئیس آن سرزمین را هم می‌کشت، هنگام اشغال بغداد نیز دستور داد خلیفه بغداد را بکشند، برخی اطرافیانش به وی گفتند خلیفه بغداد خود را جانشین خدا می‌داند و اگر این ادعایش درست باشد، کشتنش پیامدهای شومی برای ما خواهد داشت، خان مغول پس از اندکی تأمل پاسخ داد او را لای نمد بپیچند و آرام آرام با چوب و چماق خلیفه را «ورز» دهند چنان‌چه با دگرگونی‌های جوی و رعد و برق و نشانه‌های ظهور خشم پروردگار روبه‌رو شدند، اقدام به‌قتل وی را متوقف کنند! وگرنه ادامه دهند تا... . بقیه داستان روشن است، وی را آرام آرام زدند تا مرد!
مشابه این ضرب‌المثل را سیاست‌بازان ضدمردمی، در سیاست مدرن؟! به سیاست «آب‌پز کردن قورباغه» تشبیه کرده‌اند؛ (یک قورباغه را در یک ظرف آب انداخته و درجه حرارت آب را به آرامی افزایش می‌دهند تا جایی‌که قورباغه بدون این‌که احساس خطر فوری و اقدام به فرار کند، به تدریج «آب‌پز» شده و می‌میرد) آخوندها از این روش برای اعمال سیاست‌های ضدمردمی خود استفاده می‌کنند، به این ترتیب که اجرای یک سیاست را به آرامی و به تدریج و با شیوه‌های غیرمستقیم انجام می‌دهند تا مردم اندک‌اندک به آن عادت کنند. روشی که آخوندهای ضد‌بشر بازمانده از خلیفه بغداد خوب با آن آشنا هستند.
آخوندها اکنون این سیاست را در موارد مختلف مانند افزایش قیمت نان و گران کردن کرایه مترو و تاکسی و... هم به کار گرفته‌اند.
افزایش قیمت خودروهای داخلی هم به همین شکل انجام شد و اکنون مردم با پراید ۲۰۰میلیون تومانی روبه‌رو شده‌اند.
اما از همه جالب‌تر طرح انسداد اینترنت است. آخوندها که اکنون دریافته‌اند نه تنها اینترنت بلکه به‌قول علم‌الهدی، حتی هر یک دستگاه موبایل هوشمند هم، خودش یک رسانه آزاد تلقی می‌گردد، تلاش می‌کنند اولاً اینترنت جهانی را مسدود کرده و اینترنت آخوندی را جایگزین آن کنند، ثانیا چون این کار پیامدهای اجتماعی خطرناکی برایشان دارد، این یکی را با همان روش نمدمال کردن اینترنت پیش می‌برند! آن هم به این ترتیب که؛
اول طرح قانونی به‌اصطلاح صیانت از کاربران در فضای مجازی را به مجلس می‌برند
و سپس در کش و قوس دالانهای پیچ در پیچ مجلس و کمیسیون‌هایش شروع به پاسکاری آن بین این کمیسیون و آن کمیسیون و جلسه علنی مجلسشان می‌کنند و از سوی دیگر در یک اقدام عملی، پهنای باند اینتر نت را به‌شدت کاهش می‌دهند و به‌دنبال آن با گران کردن قیمت اینترنت، خدمات اینترنتی را به آرامی از دسترس توده‌های مردم خارج کرده یا به حداقل می‌رسانند.
و در گام بعدی نیز با گران کردن خدمات اپراتور‌های تلفن، از آنجا که نمی‌توانند موبایل را از دست مردم گرفته و استفاده از آن را برای پاسداران و خودشانی‌ها انحصاری کنند، قیمت استفاده از آن را بالا می‌برند تا جایی‌که نهایتاً فقط همان چند درصدی‌های طبقه حاکم توان استفاده از اینترنت و موبایل همراه را داشته باشند.
اکنون مردم ما مدت‌هاست که با این روش کار آخوندها و سیاست ضدانقلابی آنها روبه‌رو هستند و شیوه‌های ضدانقلابی و ضدمردمی آنها را به‌خوبی می‌دانند و با افزایش کمیت و کیفیت خیزش‌های اجتماعی خود، پاسخ مناسب را در بزنگاههای مختلف به آخوندها داده و می‌دهند.
روندی که روزبه‌روز به انزوای بیشتر رژیم و تشدید انزجار اجتماعی نسبت به آخوندهای حاکم منتهی شده است. روندی که باعث شده تا هر حرکت صنفی بلافاصله به یک خیزش اجتماعی با شعار سرنگونی تبدیل گردد. و آن که در این میان در حال نمدمال شدن است و خود نمی‌داند دیکتاتوری آخوندهاست که با افزایش آرام آرام دمای کوره انقلاب، در حال آب‌پز شدن است و این را البته یک باندش خوب می‌داند و حس می‌کند! و باند دیگرش هم‌چنان خوش خیالانه در حال آب‌تنی در آب ولرمی است که مردم پیوسته به هیزم زیر آن اضافه می‌کنند تا روزی که این دیگ بجوشد و...
