۲۰فروردین۱۴۰۱
اقتصاد ایران
در حالیکه مجلس رژیم آخوندی در حال بالا و پایین کردن چرتکه‌های باندی برای استیضاح وزرای اقتصادی آخوند رئیسی می‌باشد و از طرف بدنه حامیان خود در فشار است، برجام معلق در زمین و هواست. تحریم‌ها قلک خامنه‌ای را خالی کرده است. تورم افسار پاره کرده است و مردم حتی نمی‌توانند یک سطل ماست از پول یارانه بخرند. بیکاران میلیون نفری در خیابان‌ها سرگردانند و هزار و یک جور بلا و آسیب پیرامون کودکان بی‌پناه جولان می‌دهند. کسی دیگر نمی‌داند اقتصاد در رژیم آخوندی به چه سمت و سویی می‌رود و نهایت کار به کجا ختم می‌شود.
یک دهه عقب‌گرد
عموم اقتصاددانان حکومتی هم متفق‌القولند که در اثر سیاست‌های ضد رشد و توسعه در دهه۹۰ چنان بحرانهای لاعلاجی دامنگیر اقتصاد ایران شده است که بعید است بتوان حتی با اصلاحات ساختاری هم امیدی به بازسازی وضعیت که هیچ حتی بتوان به آغاز دهه۹۰ برگشت!
پیمان مولوی کارشناس اقتصادی حکومتی با مشاهده اوضاع جاری می‌گوید اقتصاد در ایران اولویت نیست (!) یعنی این‌که هر عقل متعارفی هم اگر حکومت را به‌دست داشت این‌طور با سرنوشت ۸۰میلیون بازی نمی‌کرد.
«می‌توانم به شما نشان دهم اقتصاد اولویت نیست، اما با رویکردی دیگر. تولید ناخالص داخلی ایران در ۱۰سال گذشته یک‌سوم شده از ۶۰۰میلیارد دلار به ۱۸۰میلیارد دلار و این یعنی باید هر کاری کرد و از تک‌تک فرصتها برای بازگشت به نقطه قبل استفاده کرد (!) (ابتکار۱۷فروردین۱۴۰۱).
این‌که صبح تا شب درباره قیمت کالاها و خدمات مورد نیاز صحبت کنیم به‌معنی توجه به اقتصاد نیست! بلکه باید بدانیم فرصتهایی که هر لحظه از دست می‌رود دیگر به این آسانی جبران نمی‌شود. از رقابت رقبای منطقه‌ای که بگذریم شخم زدن بر مبانی مسلم علم اقتصاد و به‌دنبال خیالات موهوم رفتن، یعنی اقتصاد را در یک وضعیت هرج و مرج و بلبشویی رها کردن که بهترین وضعیت برای رانت‌خواران و سارقان اموال و داراییهای مردم ایران است.
«در ایران اقتصاد اولویت نیست، چون فرصت‌های اقتصادی بی‌اهمیت هستند آن هم برای کشوری که درآمد سرانه‌اش در ۱۰سال گذشته یک‌سوم شده است. هر روز تحریم یعنی عدم ساخته شدن یک کیلومتر راه‌آهن سریع السیر، جاده‌یی استاندارد و یا نیروگاهی مدرن و یا مدرسه‌ای در دل روستا‌های کم برخوردار و … زمانی اقتصاد اولویت خواهد بود که تک‌تک دلار‌ها برای همه ایرانیان ارزشمند شود و درک شود» (همان).
این توصیف کوتاه در حالی است که نفت و گازی که سلطنت پادشاهی و مطلقه فقیه آن را ملک طلق خود حساب می‌کردند و ثمرات ابدی برایش در نظر می‌گفتند در این بلبشوی عامدانه در عسر و حرج قرار گرفته است و خودش نیازمند تغذیه و امدادرسانی است والا دیگر شیر نخواهد داد.
درآمدهای نفتی تا ۱۴۱۰
شاید تابه‌حال کسی به عمق دریافتی‌های پول نفت و گاز مردم ایران توسط رژیم آخوندی پی نبرده است. در این ۴۰سال بیش از ۱.۵تریلیون دلار نفت و سایر مشتقاتش فروخته شده است و ثمرش به جیب خامنه‌ای و پاسداران نگهبانش رفته و باعث میلیاردر شدن آقازاده‌ها شده است در حالی که دست کم ۳۵درصد ملت در فقر مطلق به‌سر می‌برند. اما آینده این منبع غارت شده توسط ولایت فقیه تاریک تر از هر زمانی است. وحید شقاقی کارشناس حکومتی این درباره می‌گوید: «ایران نهایتاً ۱۰سال برای صادرات نفت و گاز فرصت دارد. ایران از ابتدای انقلاب تا به امروز بیش از ۱.۵تریلیون دلار نفت فروخته است. بخش قابل توجهی (حدود نیمی از این درآمدها) از این درآمدهای نفتی تنها طی سال‌های ۸۴تا ۹۲ ایجاد شده‌اند. اگر ایران به جای اتلاف این منابع، درآمدهای نفتی خود را صرف سرمایه‌گذاریهای معقول می‌کرد، در بدبینانه‌ترین شکل در صندوق ثروت ایرانیان حدود ۳تریلیون دلار درآمد ارزی وجود داشت. اما ایران منابع نفتی خود را ارزان از دست داده و حیف و میل کرده است» (اعتماد۱۵فروردین۱۴۰۱).
وی توضیح می‌دهد که خریداران نفتی به فکر کاهش وابستگی بوده و هستند و تا ۲۰۳۰میلادی کارشان به نتیجه می‌رسد. امری که باعث شده زنگ‌های خطر برای کشورهای نفتی مانند ایران، به صدا در‌آید. و این در صورتی است که بر اثر تحریم‌ها، سرمایه‌گذاری در این بخش کاهش پیدا کرده است و نرخ رشد تشکیل سرمایه در دهه۹۰ به منهای ۵درصد رسیده است. متوسط تورم در این دهه به ۲۴درصد و رشد اقتصادی نیز به صفر درصد رسید. اگر بحرانهای زیست‌محیطی و خشکسالیها و نبود آب و زمینهای فرسوده کشاورزی را هم حساب کنیم دیگر چه می‌ماند؟! بگذریم که هر دولتی که بر سر کار آمد افتخارش این بود که توانسته با قرض و نسیه، حقوق کارکنان و مستمری بازنشستگان را چند روز بعد از سر ماه بپردازد اما به قیمت ۴۰۰هزار میلیارد تومان پولی که جزو هزینه‌های قطعی بودجه‌های سالیانه است و به‌زودی نیمی از هزینه‌های دولتی را دربرمی‌گیرد.
بیداد رفیق بازی در اقتصاد کشور
با یک حساب سرانگشتی می‌توان حدس زد از این اوضاع بغرنج حتماً یک عده‌یی در حال به جیب زدن ثروتهای افسانه‌ای هستند چرا که همه به عینه میزان شکاف و فاصله طبقاتی در کوچه و خیابان را می‌بیند و کاخ های سر به فلک کشیده در کنار حلبی آباد ها را مشاهده می‌کنند. هر بار هم که گشایشی از سوی استکبار جهانی به‌وجود آمده است و این بار هم احتمال به نتیجه رسیدن برجام متصور است، باز عده‌یی از حامیان خامنه‌ای جشن پیروزی می‌گیرند که حساب‌های بانکی‌شان فربه‌تر از پیش خواهد شد. مهرداد میثم پور پژوهشگر حکومتی می‌گوید برای اقتصادی که «رفیق بازی در آن مشهود و پررنگ است، درآمدهای نفتی جدید خود به آفتی ویران‌کننده تبدیل می‌گردد» (آفتاب یزد۱۶فروردین۱۴۰۱).
مسوولانی در خدمت کارتلها
اما بحث منافع فردی و باندی و جناحی فراتر از رفیق بازیهای معمول در لابلای ارکان رژیم فاسد آخوندی است صحبت بر سر کارتلها و بنیادها و آستانها و قرارگاههایی است که پول خردشان میلیاردها تومان است. به‌عنوان مثال حسین راغفر اقتصاددان حکومتی از یک نمونه آشکار در این باره می‌گوید که از قضا با جان و سلامتی مردم سر و کار دارد. موضوع هم مربوط به حذف ارز ترجیحی در حوزه دارو است. مجلس آخوندی از ترس واکنش حامیان اعضایش، توپ حذف ارز ترجیحی را به زمین دولت انداخت اما وزیر بهداشت بی‌حیای آخوند رئیسی با گردن کلفتی و به دفاع از منافع فردی و مافیایی‌اش حذف ارز ترجیحی دارو را اعلام کرد و نفس‌کش طلبید! بدون این‌که متوجه باشد این اظهارات تا چه اندازه زندگی معیشتی مردم را متأثر می‌کند. بی‌شک، پیامدهای چنین تصمیمات و اظهاراتی برای معیشت مردم و جامعه ناگوار است.
«... ناگهان وزیری که از بخش خصوصی آمده و تعارض منافع جدی با مطالبات عمومی جامعه دارد، اظهاراتی را مطرح می‌کند که بیشتر از این‌که منافع طبقات محروم جامعه را مدنظر داشته باشد در راستای منافع شخصی برخی کارتل‌های دارویی است» (اعتماد۱۷فروردین۱۴۰۱).
دیر نیست که طومار ظالمان درهم پیچیده شود
واقعیت این است که این هرج و مرج، عامدانه و خواستنی است چرا که دولت آخوند رئیسی، تابه‌حال نتوانسته حتی یک برنامه نیم‌بند و پوشالی هم ارائه دهد. تیم اقتصادی دولت جلاد چنان متشتت و از هم گسیخته است که هر کس فقط حرف بی‌حساب خود را فریاد می‌زند. هر کدامشان در حوزه تحت‌امر خود نظیر وزیر آدم کش بهداشت از هر فرصتی برای غارت و سر کیسه کردن مردم استفاده می‌کنند و برایشان این اوضاع بلبشو و هرکی به هرکی بهترین فرصت برای چپاول منابع و اندوخته‌های مردم است ولو این‌که سرپرست خانواده‌ای، کلیه خود را بفروشد تا مخارج دارو و درمان دختر سرطان گرفته‌اش را تهیه کند.
اما دیر نیست که دست انتقام و قهر خداوند از آستین مردم و سلحشوران و جوانان عاصی در آید و طومار تمامیت نظام جهل و جنایت آخوندی را درهم بپیچد.
