۱۹آبان۱۴۰۰
مهاجرت از ایران
کمتر فردی است که تمایل داشته باشد وطنش را ترک کند و رنج زندگی در غربت را تحمل کند. اما در حاکمیت آخوندی۲ وضعیت به‌گونه‌یی است که هر ساله تعداد زیادی از جوانان، نخبگان، متخصصان و دیگر اقشار جامعه به خارج مهاجرت می‌کنند.
یک کارشناس اقتصادی حکومتی به نام بهمن آرمان به‌نقل از مرکز آمار رژیم گفت: «سالانه ۷۰۰هزار نفر از جمعیت ایران مهاجرت می‌کنند» (روزنامه آرمان ۲۹مهر ۱۴۰۰).
موج گسترده مهاجرت مردم از کشور طوری است که در سال۲۰۲۰ ایران تحت حاکمیت آخوندها در میان ۱۹۵کشور رتبه ۱۴ را داشته است.
رتبه‌ای که به‌نوشته روزنامه مستقل «با قرار گرفتن در کنار کشورهای جنگ زده‌ای چون، افغانستان، عراق، یمن و... بسیار قابل تأمل است» و «این روند در سالهای گذشته، مخصوصاً از جانب قشر تحصیل کرده و متخصص شتاب زیادی گرفته است. در گزارش از نیروهای نخبه ۹۰۰ استاد دانشگاه در یک سال گذشته و ۳هزار پزشک در ده ماهه گذشته از ایران مهاجرت کرده‌اند» (مستقل ۱۷آبان ۱۴۰۰).
اضافه بر سرکوب سیاسی و اجتماعی، علت عمده دیگر فرار نخبگان، پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان از کشور، مشکلات اقتصادی و چشم‌انداز تیره‌ای است که برای آینده خود در برابر چشمانشان هست.
در دو سال گذشته سیاست‌های عامدانه نظام در زمینه گسترش بیماری کرونا و عدم مقابله با آن نیز مزید بر علت شده، و تعداد زیادی از پزشکان و پرستاران و سایر متخصصان از کشور خارج شده و به کشورهای اروپایی و کشورهای همسایه مهاجرت کرده‌اند.
روزنامه آرمان ۱۶آبان ۱۴۰۰ با عنوان «مهاجرت پزشکان در پیک ششم» نوشت: «ایران با کمبود نیروی متخصص پزشکی مواجه است، این موضوع نه به‌دلیل تربیت کادر درمانی در دانشگاههای کشور، بلکه به‌دلیل مهاجرت بیش از اندازه پزشکان به کشورهای همسایه از جمله ترکیه و دیگر کشورهای اروپایی مانند انگلستان و آلمان است. در سالهای گذشته همزمان با شکل‌گیری موج جدید مهاجرت در شهروندان ایرانی، برخی مقامات بهداشت و درمانی درباره افزایش آمار مهاجرت نیروهای بهداشت و درمان و پیامدهای آن هشدار داده‌اند».
حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع طی نامه‌یی به خامنه‌ای با ابراز نگرانی از کاهش تعداد نیروهای کادر تخصصی درمان گفت متأسفانه با افزایش درخواست مهاجرت پزشکان به خارج از کشور مواجه هستیم که بدون شک این عارضه عواقب جبران‌ناپذیری را در پی دارد (سایت حکومتی دیدبان ایران ۱۲آبان ۱۴۰۰).
البته فرار از حاکمیت آخوندها منحصر به پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان نیست، بلکه شرایط طوری است که حتی دانش‌آموزان نیز از آنجایی که چشم‌انداز روشنی برای زندگی و آینده خود ندارند، موج مهاجرت در میان آنها نیز راه افتاده و تلاش می‌کنند از کشور خارج شوند.
در همین رابطه روزنامه مستقل ۱۲آبان ۱۴۰۰ نوشت: «مهاجرت نخبگان و دانش‌آموزان عادی، این‌بار نه در دوران دانشگاهی، بلکه دوران دبیرستان شتاب افزونی گرفته است».
همزمان با خروج نخبگان و سرمایه‌های انسانی سالانه میلیاردها دلار نیز از کشور خارج می‌شود، در این رابطه حسن سلاح ورزی نایب‌رئیس اتاق بازرگانی اعتراف گفت: «واقعیت این است که در بیست سال گذشته مهاجرت نیروی انسانی و خروج پول و سرمایه از کشور مدام روند صعودی و نگران‌کننده‌ای داشته است، در عین‌حالی که اقتصاد ایران برای رشد نیاز به تزریق خون تازه در رگهایش داشته، متأسفانه سرمایه‌های کشور (اعم از سرمایه‌های فکری و مالی و انسانی) راه خروج از کشور را گرفته و عملاً کشورهای دیگر از این ظرفیت منفعت برده‌اند.
نکته‌ای که در موضوع خروج سرمایه‌های فکری، مالی و انسانی در سالهای اخیر قابل توجه است، این‌که صرفاً نارضایتی سیاسی باعث این پدیده نیست، بلکه نوعی از نارضایتی طبقه کارآفرینان به‌خاطر شرایط نا اطمینانی و ناپایدار حکمرانی اقتصادی کشور است» (سایت تابناک ۱۲آبان ۱۴۰۰).
سال گذشته در جریان غرق شدن اعضای یک خانواده سردشتی در کانال مانش در راه عبور از فرانسه به انگلستان، کمال حسین‌پور عضو مجلس ارتجاع از سردشت گفت: «از پنج ماه پیش بیش از هزار نفر از مردان و زنان جوان سردشتی از کشور مهاجرت کرده‌اند. بیشتر این مهاجران را مردان و حدود ۲۰ تا ۳۰درصد را افرادی تشکیل می‌دهند که به‌صورت خانوادگی مهاجرت کرده‌اند» (سایت رویداد ۲۴- ۱۰آبان ۱۳۹۹).
یکی دیگر از دلایل فرار متخصصان و نخبگان از ایران این است که نظام ولایت فقیه نمی‌تواند رشد استعدادها و رشد نظرگاهها و اعتقادات مغایر با نظرگاه تنگ خودش را تحمل کند.
بی‌دلیل نیست که در سالهای اخیر تعدادی از ورزشکاران کشور به‌دلیل این‌که رژیم سبک زندگی و عقاید و افکار آنها را برنمی‌تابید، پس از این‌که برای مسابقه به کشورهای اروپایی و حتی آسیایی رفتند اعلام پناهندگی کردند و از بازگشت به کشور خودداری کردند.
فرار سرمایه‌های انسانی و مادی از کشور یکی از بیشماران جنایت رژیم علیه کشور و مردم ایران است که قطعاً تا این حاکمیت وجود دارد در آینده نیز این روند باشتاب بیشتری ادامه خواهد یافت.
اما این امر بدون راه‌حل نیست و تنها راه‌حل برای جلوگیری از موج بیشتر مهاجرت سرنگونی حکومت آخوندی و حفظ حرمت متخصیصن، آحاد مردم و سرمایه‌های انسانی کشور است.
