۸آبان۱۴۰۰
گزیده روزنامه‌های حکومتی
روزنامه‌های حکومتی در روز هشتم آبان، مجموعه‌یی از رویاروییهای باندهای حاکم از یک‌سو و ابراز وحشت از قیام و خشم مردم از طرف دیگر است. در حاشیه آن بن‌بست برجام، بحرانهای اقتصادی اجتماعی و پیک ششم کرونا در کنار بحران محیط‌زیست به‌ویژه موضوع فرو نشست زمین و زلزلهٔ پنهان که ۱۸استان را تهدید می‌کند. روزنامه‌های باند خامنه‌ای در کنار این بحرانها با تیترهای مربوط به وعده‌درمانیهای رئیسی برای زلزله‌زدگان اندیکا تلاش کرده‌اند برخی از بحرانها را لاپوشانی کنند. کیهان خامنه‌ای و برخی از روزنامه‌های دیگر هم در مطالب مفصل ابراز شادمانی کرده‌اند که با ماجرای هک سامانهٔ بنزین قیامی واقع نشد و نظام سرجایش هست.
بحران سرنگونی به‌دنبال بحران مشروعیت
روزنامه‌های حکومتی با اشاره به بحرانهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در طول سالیان حاکمیت نظام از یک‌سو و با اذعان به فضای انفجاری جامعه از سوی دیگر به نظام گوشزد کرده‌اند که تاریخ مصرفش به سررسیده و برای بقای خود باید از خیلی ادعاها دست بکشد.
مستقل از باند مغلوب اظهارات امیر خرم از نظریه‌پردازان این باند را انعکاس داده که از جمله گفته است: «نظام سیاسی در ایران نیز سالیانی است که در حوزه سیاسی با بحران مشروعیت و در حوزه اقتصاد با بحران کارآمدی و فساد ساختاری مواجه است». این کارشناس حکومتی در ادامه گفته که «ادامه وضعیت موجود ناممکن» و نظام ناگزیر از تغییر در «ساختارها و راهبردهای کلان» است.
این کارشناس حکومتی ناگزیر به ربودن شدن انقلاب مردم تحت نام اسلام با بیان این‌که «در حال حاضر نظام سیاسی برآمده از انقلاب نه واجد آزادی است و نه واجد استقلال در ابعاد سیاسی و اقتصادی» اذعان کرده و افزوده: «از جمهوریت و اسلامیت نظام نیز تقریباً چیزی باقی نمانده است».
«هشدار دماسنج‌ها از افزایش ناامیدی و احساس خشم» عنوان مطلبی در همدلی است که همان‌طور که تیترش معلوم است تهدید فوری قیام و سرنگونی را به نظام گوشزد کرده و با اشاره به میزان تورم بی‌سابقه افزوده: «آمار ارائه شده نرخ تورم آن‌قدر نگران‌کننده است که دماسنج‌های اجتماعی وضعیت را قرمز و از بحرانهای در راه خبر می‌دهند، شواهد متعدد میدانی ضمن تأیید شدت بحران نشان می‌دهند که در صورت استمرار و تشدید این نقص اقتصادی با شکل‌گیری گسترده احساس خشم اجتماعی حاصل از افزایش تعداد دلایل نارضایتی‌ها، احتمال وقوع طغیانهای دردناک اجتماعی قابل‌انتظار است».
«عصبی شدن طبقه متوسط ایران» عنوان مطلبی است در جهان صنعت که این ترم را از اظهارات آخوند رئیسی گرفته و ضمن تأکید بر ضرورت رفع سریع‌تر تحریم‌ها، یعنی رفتن پای میز مذاکره و دست برداشتن از خواسته‌ها افزوده: «همزمانی شتابان شدن نرخ تورم به‌ویژه تورم فزاینده مواد غذایی و نیز سخت‌تر شدن سیاست خارجی (نظام) در برابر برجام و رسیدن به روزهایی که مزه آژیر خطر می‌دهد در کانون توجه ایرانیان قرار دارد».
تأخیر جایز نیست!
در مطالب روزنامه‌های حکومتی، بی‌ثباتی اوضاع و بی‌قرار جامعه در کانون تمامی بحرانهای گریبانگیر نظام قرار دارد.
«آیا بحران دیگری در راه است» عنوان مطلبی در آرمان است که با اشاره با افراد مسن آبرومندی که در حاشیه خیابان‌ها دست فروشی می‌کنند نوشته: «آیا کشور با بحرانی بزرگ مواجه نیست؟ ما به سهم خود این هشدار را می‌دهیم اگر متولیان امور در یک اقدام مشترک و همکاری بخردانه با بهره‌گیری از همه اندیشمندان حوزه معیشت مردم برای مقابله با شرایطی که در پیش است اقدامی اساسی نکنند، برون‌رفت از این بحران میسر نخواهد بود».
«بنزین فقط یک تلنگر بود» عنوان مطلبی در اعتماد است که آن هم به همین فضای انفجاری اشاره کرده و نوشته است: «اگر تحریم‌ها برطرف نشوند و مردم خود را همه‌کاره کشور نبینند و در روابط بین‌الملل‌مان مرتباً تشنج بروز کند از قدرتمندترین دولتها کار چندانی برنخواهد آمد».
«تأخیر جایز نیست» عنوان مطلب روزنامه مستقل است که در وحشت از فروپاشی نظام، و به‌منظور حفظ آن، به‌صورت خیلی سراسیمه نسخهٔ تسلیم تمام‌عیار پیچیده و نوشته: «فرو پاشی اجتماعی رخ داده، در سیاست خارجی کدام حکومتها با ثروت متوسط به بالا، متحد ما می‌باشند و رابطه کدامیک از همسایه‌های ما دوستانه و اطمینان‌بخش است؟» در ادامه می‌پرسد: «چرا این‌گونه است؟» و خودش هم پاسخ می‌دهد: «. . افراط در آرمان‌خواهی، عدم واقع‌بینی، رعایت ننمودن اولویتها و فرصت‌سوزی از عوامل مهم می‌باشد» و بالاخره نسخهٔ نجات نظام را در تسلیم تمام‌عیار در پای میز مذاکره پیچیده و می‌نویسد: «اولین اولویت در کشور، تنش‌زدایی در سیاست خارجی و برچیده شدن تحریم‌هاست».
