۲۸فروردین۱۴۰۰
غنی سازی ۶۰درصدی
علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی اعلام کرد که فاشیسم دینی غنی‌سازی ۶۰درصد اورانیوم را آغاز کرده است.
«چهارشنبه دستور راه‌اندازی ۶۰درصد را دادیم و ۴۰دقیقه
بامداد امروز (جمعه) محصول ۶۰درصد را
گرفتیم. محصولی که الآن می‌گیریم حدود ۹ گرم در
ساعت است. دارند روی چیدمان زنجیره‌ها کار می‌کنند که تولید ۶۰درصد ما کمتر می‌شود و ممکن است به ۵ تا ۶ گرم برسد. اما با این
دو زنجیره همزمان ۲۰درصد تولید می‌کنیم»
(انتخاب. ۲۷فروردین۱۴۰۰).
سفت‌کردن بیشتر حلقه‌ی محاصره
به این ترتیب حاکمیت آخوندی حلقه‌ی محاصره‌ی اتمی بر گلوی خود را سفت‌تر کرد تا
به خیال خود با این تشبث پیشاپیش شکست‌خورده، مذاکره‌کنندگان را به تسلیم در برابر
منویات خود وادار نماید.
ظاهر امر این‌گونه می‌نماید که رژیم برای امتیازگیری بیشتر دست به این اقدام
زده و از دست پر در مذاکره برخوردار است. واقعیت این است که چنین اقدامی قبل از هر
چیز دستان خالی این رژیم را در مذاکره نشان می‌دهد و از سر لاعلاجی انجام شده است.
به‌عبارت واضح‌تر آخرین راه‌کار رژیم و شاید بتوان گفت تنها راه‌کار او برای خروج
از بن‌بست است اما این خروج از بن‌بست الزاماً برای حرکت رو به جلو نیست، زیرا خود
با دستان خود پرتگاه هولناکی در پیش پایش به‌وجود آورده است.
فریدون مجلسی، یک دیپلمات بازنشسته‌ی حکومتی در این باره می‌گوید:
«اقدام ایران در ارتقای غنی‌سازی به ۶۰درصد، اقدامی از روی خشم است و در جواب انفجارهای مکرر اخیر در
نطنز انجام می‌شود... در واقع این اقدامات دعوت به جنگ است و مشخص نیست سرنوشت آن
به کجا می‌رسد» (ستاره صبح. ۲۵فروردین۱۴۰۰).
او در ادامه منظور خود را واضح‌تر بیان می‌کند:
«رفتن به سمت غنی‌سازی ۶۰درصد
صراحتاً تهدید به رفتن به سمت درصدهای هشداردهنده است. در واقع شما با غنی‌سازی
بیشتر از ۲۵درصد که برای فعالیت‌های
صلح‌آمیز مورد نیاز است این پیام را به جهان مخابره می‌کنید که قصد رفتن به سمت در
صدهای هشداردهنده دارید. البته کسانی که قبلاً بارها گفته‌اند با سلاح موافق‌اند و
از لزوم ساختن و نگهداری آن سخن گفته‌اند حامی این حرکت هستند».
پیشنهادهایی که قابل نگاه کردن نیست!
این اقدام رژیم بعد از آن انجام شد که خوش باوریهای اولیه مبنی بر
لغو تحریم‌ها از جانب آمریکا و راستی‌آزمایی آن از سوی حاکمیت آخوندی نقش بر آب
گردید و آمریکا اعلام کرد فقط تحریم‌های ناسازگار با برجام را لغو می‌کند. ضمن این‌که
معلوم شد بازگشت به برجام ۲۰۱۵ سرابی بیش
نیست. و برنامه‌یی که در جریان است برای این است که نهایتاً فاشیسم دینی را به پای
برجام‌های موشکی و منطقه‌یی بکشاند. این موضوع باعث ناکامی و سرخوردگی رژیم شد و
خامنه‌ای در مورد آن گفت: «[پیشنهاد آمریکا] غالباً متکبرانه و تحقیرآمیز است که
حتی قابل نگاه کردن هم نیست»!
دست پایین رژیم در مذاکرات اتمی
بنابراین تا اینجا مشخص است که رژیم در مذاکرات دست پایین دارد. زیرا یا باید
به خواسته‌های طرف مقابل تن دهد و بپذیرد که پای برجام‌های موشکی و منطقه‌یی بیاید
که معنایش خوردن زهر و از دست رفتن هژمونی ولی‌فقیه و به‌قول خامنه‌ای تنزل بی‌پایان
است. یا از آن سرپیچی کرده و مسیری معکوس را طی نماید. این مسیر زمینه را برای
بردن پرونده اتمی رژیم به شورای امنیت و رفتن ذیل بند۷منشور ملل متحد هموار می‌کند و بر خفگی رژیم می‌افزاید
که تبعات اجتماعی آن کاملاً مشخص است.
پیآمد چنین ریسکی نیز بسیار روشن است. یکی از روزنامه‌های حکومتی آن را بیان
کرده است:
«این اقدام قطعاً باعث ناخرسندی و اعتراض طرف مقابل می‌شود و
جریانهایی در آمریکا، اروپا و منطقه غرب آسیا برای شکست دادن مذاکرات فعال می‌شوند
تا ایران را تحت‌فشار قرار دهند. به‌طور مثال ممکن است از مکانیسم ماشه استفاده
کنند. حتی پیش‌بینی اقدامات خرابکارانه‌ی بزرگ‌تری هم قابل‌تصور است. شاید بعد از
این اقدامات غیرمستقیم هم نباشد و مستقیم باشد» (رسالت. ۲۶فروردین ۱۴۰۰).
اقدامات خرابکارانه‌ی بزرگتر!
این‌روزها تق امنیت پوشالی رژیم حسابی درآمده و ماجرای نطنز به یک طنز تبدیل
شده است. اکنون رسانه‌های رژیم آشکارا صحبت از «اقدامات خرابکارانه‌ی بزرگتر» به‌عمل
می‌آورند و آن را به‌عنوان یک گزینه در نظر گرفته‌اند. جالب است که تبلیغات پوشالی
قبلی در مورد «امنیت مثال‌زدنی نظام»! و... دیگر وجود ندارد، عکس آن را شاهد هستیم.
کسی مانند پاسدار سبزوار رضایی می‌آید و صاف صاف اعلام می‌کند که امنیت نظام آبکش
است. کجای کار هستید «پیش از دو انفجار و ترور امسال، اسناد به‌کلی سری هسته‌یی ما
را سرقت کردند؛ قبل از آن هم چند ریز پرنده‌ی مشکوک آمدند و کارهایی انجام دادند»
(انتخاب. ۲۵فروردین۱۴۰۰).
با چنین وضعیتی صحبت از قدرت و دست پر در مذاکرات اتمی یک شوخی بیش نیست. از این می‌توان گفت که گام برداشتن برای انجام غنی‌سازی ۶۰درصد «یک حرکت تهدیدآمیز و به‌قصد ترساندن و امتیاز گیری است و کاربرد آن‌هم منحصر در همان جلسه و برای پیشبرد مذاکرات است» (روزنامه حکومتی ستاره صبح. ۲۵فروردین۱۴۰۰)
