بیانیهی سی و هشتمین سالگرد تأسیس شورای ملّی مقاومت ایران
صد و سیزده سال پس از انقلاب ملّی ـ دموکراتیک مشروطه، که بر پرچم آن مبارزه
علیه استبداد، بیقانونی و بیدادگری نقش بسته بود و ۶۷سال پس از قیام تاریخی ۳۰تیر، که
توطئهی شاه علیه دولت ملّی و ضد استعماری دکتر محمد مصدق را نقش برآب کرد، شورای ملی
مقاومت ایران مصممتر از همیشه و با گامهای استوار وارد سی ونهمین سال حیات خود میشود.
مبارزهی بیامان با استعمار و استبداد مطلقهی شاه و شیخ، هشیاری در مقابل توطئههای
استعماری، برنتابیدن ارتجاع مذهبی، از شیخ فضلالله نوری تا خمینی، دفاع از حاکمیت
ملّی، مبارزه برای عدالت و حقوق دموکراتیک مردم، سنّتهای جنبش رهاییبخش مردم
ایران در انقلاب مشروطه و جنبش ملی شدن صنعت نفت است که از ۳۰تیر سال ۱۳۶۰ تاکنون،
شورا آن را نمایندگی میکند.
شورا درد و رنجی را که مردم ایران از ناکامی انقلاب مشروطیت، از کودتای ننگین
۲۸مرداد سال ۱۳۳۲ و از غارت دستآوردهای انقلاب ضدسلطنتی در بهمن سال ۱۳۵۷ تحمل کردند، به نیروی مبارزه برای رهایی تبدیل کرد. بدین ترتیب
هر قطره خونی که طی ۱۱۳سال گذشته در مبارزه
علیه ارتجاع و استعمار از پیکر نهضت رهاییبخش مردم ایران بر زمین ریخته، در نیروی
مبارزه علیه رژیم ولایتفقیه ذخیره شد. راست این است که از ۳۰تیر سال ۱۳۶۰، که شورا
به ابتکار مسعود رجوی پایهگذاری شد، دستآوردهای انقلاب مشروطه و جنبش ملی شدن
صنعت نفت و انقلاب ضد دیکتاتوری شاه، با وجود کلان توطئهها و فراز و نشیبهای
بسیار و هزینههای گزاف جانی و مالی، در این شورا نگاهبانی و احیا و فشرده شده
است.
اکنون ۳۸سال پس از ۳۰خرداد سال ۱۳۶۰ و ۱۰سال پس از قیام ۳۰خرداد سال ۱۳۸۸ و متعاقب آن قیام ۶دی سال ۱۳۸۸(روز عاشورا) و دو سال پس از قیامهای دیماه ۱۳۹۶، شورا در حالی وارد سی ونهمین سال حیات خود میشود، که استبداد
دینی حاکم بر کشور را به ضعیفترین وضعیتش رسانده و در مسیر سرنگونی سوق داده است.
راهنمای عمل ما طی ۳۸سال گذشته تکیه بر تضاد
اصلی جامعه، یعنی تضاد بین مردم با رژیم حاکم و ضرورت قیام و سرنگونی استبداد دینی
برای تحقق حاکمیت ملی و مردمی بوده است. اعتلای بحران انقلابی طی دو سال گذشته و
ناتوانی ولایت خامنهای در مهار جامعه و عصیان تودهها، صحت راهی را که ما برگزیدهایم
اثبات کرده است. تأکید بر همین نقشهی راه و پرداخت هزینهی آن، همچنین بیهوده بودن
توهمپراکنی «اصلاحات از درون حاکمیت»، ایجاد ترس و توهم در مورد «جنگ داخلی»، «تجزیهی
ایران» و «سوریهیی شدن» را برملا کرده است. در یک نگاه عمیق به قیامهای دیماه سال
۱۳۹۶ و در بالا گرفتن شعارهای «مرگ بر دیکتاتور»،
«مرگ خامنهای»، «مرگ بر روحانی»، «مرگ بر اصل ولایتفقیه»، «آخوند خدایی میکند ـ
ملت گدایی میکند»، «آخوندها حیا کنید ـ مملکتو رها کنید»،«اصلاح طلب، اصولگرا-
دیگه تمومه ماجرا» و «میجنگیم، میمیریم، ایرانو پس میگیریم»، میتوان عصارهی رزم
زنان و مردان ایرانزمین در یک قرن گذشته و بهویژه در طی چهل سال حاکمیت ملاها را
دید.
این بزرگترین و پرشکوهترین پیروزی برای خلق در زنجیر ماست که بدون اغراق با
فداکاریها و از جان گذشتگیهای زنان و مردان ایرانزمین و مقاومت سازمانیافتهی آنان
میسّر شده است.
از این رو، شورا وظیفۀ خود میداند که یاد و
خاطرهی همهی زنان و مردانی را، که در ۱۱۳سال گذشته،
برای استقلال و حاکمیت مردمی، برای دموکراسی و عدالت و برای نان، کار، آزادی به
شهادت رسیدند، گرامی بدارد.
ادامه مطلب در سند پیدی اف