۱فروردین۱۴۰۱
قله دماوند
سالی که گذشت، محبوب آزادی در همه‌جای ایران‌زمین ندا داد که ریشه در عشق لایزال تاریخ یک خلقم، «چنینم من / شکوهمندم».
سالی که گذشت، سال ظهور و ذخیرهٔ سرمایه‌های مقاومت و پایداری و تعیین‌تکلیف نهاییِ «شرایط عینی» قیام و شورش در ایران‌زمین بود.
سالی که گذشت، سال استمرار و تداوم تعیین‌تکلیف مرز بین جبهه مردم و مقاومت برای آزادی با جبههٔ رژیم آخوندی بود. در این سال بیش از همیشه اثبات شد که تنها پرداخت بهای آزادی است که می‌تواند هماورد دیوسالار اهریمنی ولایی باشد. از این رو، در این سال اثبات شد که کانونهای شورشی حرف خط مقدم نبرد را با دیکتاتور می‌زنند. کانون شورشی در سال۱۴۰۰ از آزمایش استمرار مقاومت به موازات پیشروی، سرفراز بیرون آمد و خود را در منظر ناظران جهانی نیز به‌عنوان راه‌حل ایران، بالغ نمود.
سالی که گذشت، سال قیام و اعتراض و خیزش علیه ارتجاع ولایت فقیهی در چهار فصل سال بود. بهار بزرگٍ تحریم سنگین سراسری نمایش به‌اصطلاح انتخاباتی. تابستان قیام داغ اهواز. پاییز قیام شورانگیز اصفهان. فصل آخر سال، هفته به هفته قیام و خیزش و اعتراض بزرگ‌ترین قشر اجتماعی ـ صنفی ایران یعنی معلمان و فرهنگیان بود.
قیام‌ها در این سال مسیر کمیت به کیفیت را طی کردند. مطالبات صنفی در ادامهٔ بی‌پاسخ گذاشتن از جانب رژیم، به کیفیت مطالبات اجتماعی ـ سیاسی بالغ شدند. فرهنگیان و معلمان که پیشگامان آگاهی و ترویج فرهنگ انسانی هستند، رژیم را تهدید به قیام ناگزیر برای برون‌رفت از بن‌بست بی‌پاسخ ماندن مطالبات‌شان کردند.
بنابراین قیامهای اقشار در سال۱۴۰۰ مدار کیفی به‌معنی رسیدن به مرزبندی قاطع با حاکمیت آخوندی را طی کردند.
سالی که گذشت، سال بی‌همتای دادخواهی در ۴۳سال گذشته بود. کهکشان شقایق‌های آزادی: از آبشار اعدامیان دههٔ ۶۰، از قتل‌عام شدگان تابستان ۶۷ تا شهیدان و جان‌باختگان قیامهای ۸۸ تا ۱۴۰۰ و نیز قربانیان جانگداز هواپیمای اوکراینی، همگی پیشگامان نبرد دادخواهیِ سراسری از ایران تا اروپا و آمریکا بودند.
جنبش دادخواهی به‌عنوان ریشه‌دارترین نبرد بی‌توقف و هماره در میادین ایران و جهان، یک روز هم آپارتاید مذهبی ــ جنسیتیِ نظام ملایان را رها نکرد و از حسابرسی در تمام عرصه‌های داخلی و بین‌المللی این شام تیره‌ناک، غافل نبود.
جنبش دادخواهی به‌عنوان قوی‌ترین مشت مشترک مردم، در خانه‌خانهٔ ایران‌زمین سوگند خورده است که داد تک‌تک شقایق‌های این ۴۳سال را از بیداد ولایت فقیهی بستاند.
سالی که گذشت، سال حماسهٔ پایداری و مقاومت زندانیان سیاسی در برابر رژیم آزادی‌کش ولایت فقیهی بود. به‌راستی که نمودها و سمبلهای نوروز و بهار و رویش ناگزیر را باید در آینهٔ زندانی سیاسی در تاریخ مبارزات زندانیان در ایران دانست.
بهار، هماره نشانهٔ وفای پیمان خویش به آفرینش فرخندگی و زیبایی است. زندانیان سیاسی هماره در تاریخ ۸۵ سالهٔ مبارزات‌شان در تاریخ معاصر ایران، نسل به نسل نشانهٔ وفای پیمان با خجسته آزادی بوده‌اند. این خجستگی و پایداری، همیشه در آستانهٔ بهار و نوروز، جلوه‌یی غرورانگیز از تلفیق این نمود و آن ماهیت می‌آفرینند.
زندانیان سیاسی، تبارنامهٔ ستارگان شبگیر یک میهنِ هماره مشتاق طلوع آزادی بوده‌اند و هستند. اینان پیوند مداوم با رویش ناگزیر داشته و دارند. اکنون در آستان بهاران خجسته، ستایش و سلام نوروزی‌مان را نثار چندین هزار نسل آزادیخواه به‌عنوان سرمایه‌های والاقدر ایران‌زمین در زندانهای دیکتاتور ولایی می‌کنیم.
در سالی که گذشت، دو عملیات بزرگ تسخیر تلویزیون رژیم و سامانه‌های وزارت به‌اصطلاح ارشاد آن، مژدگانی شادی‌آور برای مردم ایران و جبهه مقاومت برای آزادی بود. جبهه‌یی گشوده شد که تعادل دستگاههای عریض و طویل سایبری و اطلاعاتی نظام ملایان را درهم کوبید. انعکاس داخلی و بین‌المللی این دو عملیات، در زمرهٔ خبرسازترین اتفاقات سه ماه پایانی سال بود. میلیون‌ها کاربر ایرانی مشتاقانه به بازخورد این دو عملیات پرداختند. این دو عملیات اختناق‌شکن را باید گشودن جبهه‌یی با توانمندی و اثرگذاری مضاعف‌شان بر روند تحولات سیاسی بین جبهه مردم و مقاومت با رژیم آخوندی تحلیل و تعبیر نمود.
و سالی که گذشت، سال شکست مانور تک‌پایه‌گی نظام ملایان با گماشتن قاتل نسل آزادیخواه ایران در کرسی ریاست‌جمهوری بود. خامنه‌ای خیز برداشته بود که با قلع و قمع باندهای رقیب، یک دستگاه یک‌پایه برای سرکوب قیام‌ها بچیند، بلکه مفری برای بن‌بست‌های همه‌جانبهٔ نظام بیابد. اما در همین حدود ۸ ماهی که از عمر گماشتن دولت سوگلی خامنه‌ای گذشته است، شاهد بودیم که شکاف و شقه در همین باند خامنه‌ای شتاب گرفت. از طرفی دامنهٔ قیام‌ها گسترده‌تر شد و عمق مطالبات اقشار مردم از صنفی به سیاسی ارتقاء یافت.
اینک در آستان بهار ۱۴۰۱، همهٔ محورهایی که برشمردیم، گویای شکوفایی دست‌آوردهای جبههٔ مردم و مقاومت ایران برای رقم زدن سرنوشت نهایی در مقابل نظام ولایت فقیه هستند. چشم‌انداز سال۱۴۰۱ را باید از قله به قلهٔ محورهای فوق نگریست و ویژگی‌هایش را شناخت. هر قله‌یی بر ذخایر گرانقدری از پایداری و روشنگری با شاخص عبور از کمیت به کیفیت استوار شده است. کیفیت همانا به‌هم ریختن صفوف باندهای حکومتی بر اثر قیام‌ها و ضربات مقاومت و کانونهای شورشی و از طرفی اعتلای اعتراضات و قیام‌ها با هدف نفی نظام ولایت فقیه است.
خجسته باد پایداریها و قیام‌ها و روشنگریهای سالی که گذشت و همایون باد رویش‌های باز هم شکوفاتر در تمامیِ جبهه‌های همبستگی و نبرد سراسری برای تحقق آزادی و دموکراسی در ایران‌زمین. ۱۴۰۱ را از چنین قله‌یی آغاز می‌کنیم.
