چگونه راهبند درهم‌شکست
- نزدیک به چهار دهه به‌خصوص در بیست سال اخیر، قدرت‌های بزرگ
جهان، به‌خصوص آمریکا، بخت خود را برای کنار آمدن با رژیم و استحاله کردن آن
آزمایش کردند. این سیاست عناوین گوناگونی پیدا کرد:
- گفتگوی انتقادی،
- مهار دوجانبه محور شر،
- تغییر رفتار رژیم و نه تغییر رژیم.
- در تمامی این گفتگوها درخواست ثابت رژیم ولایت‌فقیه، نامگذاری تروریستی مجاهدین بود. به سرخط وقایع سیاست مربوط به نامگذاری تروریستی مجاهدین نگاه کنیم:
- سال ۱۳۶۳ و ۱۳۶۴، سیاست
صلح شورای ملی مقاومت، در قبال جنگ غیرعادلانه ایران و عراق، حمایت گسترده جهانی
پیدا کرد- گفتگوی انتقادی،
- مهار دوجانبه محور شر،
- تغییر رفتار رژیم و نه تغییر رژیم.
- در تمامی این گفتگوها درخواست ثابت رژیم ولایت‌فقیه، نامگذاری تروریستی مجاهدین بود. به سرخط وقایع سیاست مربوط به نامگذاری تروریستی مجاهدین نگاه کنیم:
- رژیم ولایت‌فقیه برآشفت و مستقیماً برچسب تروریستی را شرط هر گونه معامله و مذاکره با آمریکا قرارداد.
- ۲مرداد۱۳۶۴: در جلسه استماع کمیته خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، ریچارد مورفی، دستیار وزیر خارجه در امور خاورنزدیک، بدون هیچ زمینه قبلی و یا سؤال نمایندگان، بیانیه‌یی راجع به مجاهدین خلق ایران قرائت کرد و سلسله‌ای از اتهامات را نثار مجاهدین نموده، آن را یک سازمان تروریستی توصیف کرد.
- این اولین بار در تاریخ آمریکا بود که ”یک جنبش آزادیبخش“ از نظر وزارت‌خارجه این کشور تروریست نامیده شد.
-سال ۱۳۶۵: دو سال بعد از آن استماع، به‌دنبال افتضاح ایران‌گیت، یک کمیسیون به‌نام تاور که نام آن از یک سناتور سابق و سرشناس بود برای تحقیق در این مورد تشکیل شد.
- در گزارش تاور چه آمده بود؟ :
«منوچهر قربانی‌فر (دلال اسلحه بین آمریکا و اسراییل و رژیم، و یکی از افراد درگیر در ماجرای ایران‌گیت) در نامه‌یی خطاب به طرف حساب خودش نوشته بود:
«یکی از درخواست‌های آخوندها از وزارت‌خارجه آمریکا برای آزادی گروگان‌های آمریکایی، که توسط تروریست‌های مورد حمایت رژیم ایران در لبنان در اسارت بودند، صدور بیانیه‌یی مبنی بر تروریست و مارکسیست خواندن مجاهدین است».
- در پرونده‌ایران‌گیت، یکی از محورهای گفتگوی اولیور نورث و آخوندها، علاوه بر تحویل موشک، مسأله حضور مجاهدین در آمریکا و حمایتی که در کنگره داشتند بود.
- افشای ایران‌گیت، یک ضربه جدی به سیاست استمالت از آخوندها وارد کرد. وزارت‌خارجه ارتباط خود با ایران‌گیت را تکذیب کرد.
- سال ۷۲: در گزارش قاضی والش آمده بود که، ریچارد مورفی، دستیار وزارت خارجه، یکی از 9نفر دست‌اندرکار فضاحت ایران‌گیت بوده است.
- آبان سال ۱۳۶۵: پس از افشای افتضاح ایران‌گیت، وزارت‌خارجه آمریکا با دفتر مجاهدین تماس گرفت و رسماً خواستار گفتگو شد.
- یکم اردیبهشت ۱۳۶۶: در ادامه این تغییر سیاست آمریکا، ریچارد مورفی مشاور وزیر خارجه، که از جانب نمایندگان کنگره آمریکا در جلسه استماع مورد سؤال قرار گرفته بود اذعان نمود که:
ریچارد مورفی: «ما در آگاهیمان در مورد این سازمان خطاهایی داریم. … ما مجاهدین را بایکوت نکرده‌ایم. آنها در صحنه سیاسی ایران نقش دارند».
- یونایتد اینترنشنال به‌نقل از رفسنجانی رئیس مجلس آخوندی نوشت: «اگر آمریکا فعالیتهای مجاهدین را محدود کند، رژیم نیز به حمایت خود از گروه‌های تروریست در لبنان خاتمه خواهد داد!».
- پس از مدتی، وزارت‌خارجه به نمایندگان مجاهدین اطلاع داد که سیاست وزارت‌خارجه تغییر کرده و دیگر مجاز به ملاقات و گفتگو با مجاهدین نیست.
- ۱۱مهر ۱۳۶۸: مروین دایملی، نماینده کنگره آمریکا، در نامه‌یی خطاب به جیمز بیکر (وزیرخارجه وقت آمریکا) پیشنهاد برگزاری یک جلسه توضیحی با شرکت نمایندگان مجاهدین را داد.
- ۱۴مهر ۱۳۶۸ وزارت خارجه، علت خودداری از گفتگو با مجاهدین را قصد مجاهدین برای سرنگونی قهرآمیز دولت ایران ذکر کرد.
- از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۶: در فاصله سیزده سال، کنگره آمریکا پنج بار از مقاومت ایران حمایت کرد. اما وزارت‌خارجه برای اطمینان دادن به رژیم، اتهام تروریستی را تکرار نمود.
- دولت کلینتون عملاً سیاست روابط گسترده اقتصادی با رژیم آخوندی را در پیش گرفت. چند رقم از این روابط گسترده را مقایسه کنیم:
- جفری کمپ متخصص امور خاورمیانه از بنیاد کارنگی، نوشت:
«صادرات آمریکا به ایران به نحو قابل توجهی افزایش یافته و شامل قطعات حفاری نفت و مهندسی می‌شود.
صادرات به ایران در سال ۱۹۹۳ (یعنی ۱۳۷۲) ممکن است به یک میلیارد دلار برسد
همین صادرات در سال۱۹۹۲ (یعنی ۱۳۷۱) ۷۴۷ میلیون دلار بود.
همین صادرات در سال۱۹۹۱ (یعنی ۱۳۷۰) ۵۲۷ میلیون دلار بود.
همین صادرات در سال ۱۹۹۰ (یعنی ۱۳۶۹) ۱۶۶ میلیون دلار بوده است».
نتیجه‌گیری جفری کمپ چه بود؟
«ایران سالانه سه و نیم تا چهار میلیارد دلار نفت به شرکتهای آمریکایی می‌فروشد و شرکتهای نفتی به ایران پول نقد می‌پردازند که نه تنها به اقتصاد وخیم ایران، بلکه به برنامه تسلیحاتی‌اش کمک می‌کند…».
- سال ۱۹۹۲ اکثریت نمایندگان کنگره و سنای آمریکا ضمن حمایت از مجاهدین و مقاومت ایران، سیاست استمالت در قبال رژیم ایران را محکوم کردند. آنها سال‌های بعد نیز همین حمایت را استمرار دادند.
- این اولین بار در تاریخ آمریکا بود که ”یک جنبش آزادیبخش“ از نظر وزارت‌خارجه این کشور، تروریست، ولی از نظر کنگره این کشور، که خود واضع قانون ضدتروریستی است، « مقاومتی مشروع و عادلانه» توصیف شد.
- ششم آبان سال ۱۳۷۳: دومین بار در طرح اتهام تروریستی: وقتی وزارت‌خارجه آمریکا مجدداً درصدد بهبود روابط با رژیم ایران برآمد، رابرت پولیترو از وزارت‌خارجه آمریکا گزارشی را علیه مجاهدین با تأکید بر اتهام تروریسم در ۴۱صفحه به کمیته خارجی کنگره این کشور ارائه کرد.
- آذرماه ۱۳۷۳: شورای ملی مقاومت ایران در بیانیه‌یی اعلام کرد: «این گزارش بی‌ارزش و پر از تحریف، جز قلب واقعیات و تکرار دعاوی و اتهام‌های بی‌پایه نیست».
- ۲۰روز بعد از انتشار گزارش۴۱ صفحه‌یی وزارت‌خارجه آمریکا، روزنامه لس‌آنجلس تایمز، پولیترو را به‌عنوان مناسبت‌ترین سفیر حسن‌نیت برای رفتن به تهران و دیدار با حاکمان آنجا معرفی کرد.
- هفتم اسفند ۱۳۷۳روزنامه واشینگتن تایمز نوشت: در حالی که وارن کریستوفر (وزیر خارجه وقت آمریکا) ایران را یک یاغی بین‌المللی خوانده، ایالات متحده بدون سروصدا، به بزرگترین شریک تجاری ایران تبدیل شده است.
- در سال ۱۳۷۶ (۱۹۹۷ میلادی) و به‌دنبال روی کارآمدن خاتمی، دولت آمریکا برای سومین بار، نام سازمان مجاهدین خلق را در فهرست ”سازمانهای تروریستی خارجی“ وارد کرد.
- هفدهم مهر ۱۳۷۶: (نهم اکتبر ۱۹۹۷) : یک روز بعد از انتشار فهرست، یک مقام ارشد دولت کلینتون با صراحت کامل به روزنامه لس‌آنجلس تایمز گفت:
گنجاندن نام مجاهدین خلق در این فهرست به‌عنوان یک علامت حسن‌نیت به رژیم تهران و محمد خاتمی رئیس‌جمهور میانه‌رو آن که به‌تازگی انتخاب شده، صورت گرفته است».
- هفتم آبان ۱۳۷۶: ۲۰روز پس از گنجانیدن نام مجاهدین در فهرست تروریستی، خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داد: «۲۰۰۰ نماینده مجلس از ۱۵ کشور از جمله ۲۲۴ نماینده کنگره آمریکا، در بیانیه‌یی اعلام کردند این گروه برای پایان دادن به سرکوب داخلی و صدور تروریسم به خارج و استقرار یک دولت دموکراتیک و حقوق‌بشر مبارزه می‌کند».
- سال ۱۳۷۸ (۱۹۹۹ میلادی) وزارت‌خارجه آمریکا برچسب تروریستی را علاوه بر مجاهدین، به شورای ملی مقاومت ایران نیز نسبت داد.
رویتر: ۱۴اکتبر ۱۹۹۹: (۲۲مهر ۱۳۷۸) :
«آقای مارتین ایندیک مدیر کل وقت وزارت‌خارجه آمریکا تصریح کرد: نامگذاری شورای ملی مقاومت ایران به‌درخواست رژیم ایران صورت گرفته است. … دولت ایران این موضوع را به توجه ما رساند. ما آن را بررسی کردیم و دیدیم که دلایل خوبی برای این‌که شورای ملی مقاومت را به‌عنوان یک نام مستعار مجاهدین خلق بدانیم وجود دارد!»
- چهارم مهر۱۳۸۱: ۲۶سپتامبر ۲۰۰۲ مارتین ایندیک یکبار دیگر به روزنامه نیوزویک گفت: «نامگذاری تروریستی مجاهدین بخشی از سیاست نزدیکی کلینتون با تهران بود!».
- چهارم تیر ۱۳۷۸: (۲۵ژوئن ۱۹۹۹) به‌دنبال شکایت مجاهدین، دادگاه استنیاف ناحیه کلمبیا (واشینگتن) اعلام کرد:
اطلاعات نقل شده از سوی وزارت خارجه، برای اثبات برچسب تروریستی مطمئناً از آن نوع شواهدی نیست که به‌طور معمول در یک دادگاه پذیرفته می‌شود، … قضاوت وزیر که این سازمان (یعنی مجاهدین)، امنیت ملی ما را تهدید می‌کند، کاملاً غیرمنطقی و عاری از هر گونه پایه و اساس است.
- هجدهم مرداد ۱۳۷۸: (9 اوت سال) ۱۹۹۹: سرویس تحقیقاتی کنگره آمریکا در پی تحقیقات مبسوطی نتیجه گرفت که:
«به نظر می‌رسد مجاهدین در عملیات خود در داخل ایران غیرنظامیان را مورد هدف قرار نمی‌دهند».
- هفتم فروردین ۱۳۸۰: (۲۷مارس ۲۰۰۱) در مباحثات پارلمان انگلستان در مورد قانون نامگذاری سازمانهای تروریستی در مجلس اعیان، بسیاری از نمایندگان این نامگذاری را مردود و ناروا دانستند.
لرد اریک ایوبری:
«در حالی که قدرت مطلقه رهبر مذهبی در ایران یک اصل مبنایی انقلاب اسلامی ایران است و هر کس که این ایده را مورد پرسش قرار دهد یک مجرم است، سازمان مجاهدین خلق ایران نمی‌تواند هدف خود برای دستیابی به یک حکومت سکولار دموکراتیک را از طریق شیوه‌های مسالمت‌آمیز دنبال کند!».
- سال ۱۳۸۰: (۲۰۰۱ میلادی) پروفسور تام ریکس که نزدیک به ۴۰سال امور ایران را از نزدیک دنبال کرده، اتهام تروریستی به مجاهدین را محکوم کرد.
- مرداد ۱۳۸۰: (اوت ۲۰۰۱) : دکتر خالد دوران، اسلام شناس سرشناس آمریکا در استشهادی به دادگاه استیناف واشینگتن دی.سی نوشت:
«سازمان مجاهدین خلق ایران نه تنها تهدیدی برای ایالات متحده یا امنیت ملی آن نیست، بلکه کمک زیادی به مبارزه علیه تروریسم نموده است!».
- اردیبهشت سال ۱۳۸۱ (می ۲۰۰۲ میلادی) : رژیم یک معامله هشت میلیارد دلاری با اتحادیه اروپا امضا کرد.
- در مقابل، اتحادیه اروپا، نام مجاهدین را در فهرست سازمانهای تروریستی خود جای داد. این نامگذاری با درخواست رسمی انگلیس (جک استراو) و همکاری و مشارکت فرانسه (دوویلپن) انجام گرفت.
- اکثریت نمایندگان بلژیک که ریاست وقت اتحادیه اروپا را برعهده داشت، به این اقدام اعتراض و اعلام کردند که در آذرماه سال ۱۳۸۰ خرازی وزیر خارجه ایران به یک هیأت جامعه اروپا گفته است:
خرازی: «بهای هر حمایتی از جانب ایران این است که جامعه اروپا اعلام کند: مجاهدین تروریست هستند!».
- این نامگذاری در بمباران مجاهدین مورد بهره‌برداری قرار گرفت. جک استراو وزیرخارجه وقت انگلیس هماهنگ‌کننده خواسته‌های رژیم با نیروهای ائتلاف در جنگ عراق برای بمباران مجاهدین بود.
- مورد دیگر استفاده از این نامگذاری حمله به خانه‌ها و دفاتر مقاومت ایران و آزار اعضا و هواداران مجاهدین و مقاومت ایران بود.
- در ۱۷ژوئن سال ۲۰۰۳ کارکرد اصلی نامگذاری تروریستی اروپا، مشخص شد.
یک حملهٴ بزرگ پلیس فرانسه به مقر شورای ملی مقاومت در فرانسه! رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت و بیش از ۱۶۰ عضو مقاومت ایران دستگیر شدند! توطئه بر اساس خواست‌های سران رژیم ایران طراحی شده بود. !
سخنرانی مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در ۷بهمن ۸۷ - گردهمایی بروکسل:
«این برچسب بزرگترین کمک به ماندگاری فاشیسم دینی حاکم بر ایران بود و در نتیجه یک کارزار هفت‌ساله با برگزاری ۵۰ تظاهرات بزرگ، ۸۰۰ آکسیون، تدوین ۲۱ نظریه حقوقی، هزاران حمایت و بیانیه و ۷ حکم دادگاههای اروپایی کنار رفت».
بیست و دوم اردیبهشت ۱۳۹۰- (دوازدهم مه ۲۰۱۱) : دادگستری و قضات تحقیق فرانسه قرار منع تعقیب و لغو اتهام تروریستی در پرونده ۱۷ژوئن و خاتمه پیگرد مورد نظر رژیم آخوندی علیه رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران و ۲3تن از مسئولان، اعضا و هواداران مقاومت را صادر کردند.
در بخشی از این حکم منع تعقیب می‌خوانیم:
«شورای ملی مقاومت ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران و ارتش آزادیبخش ملی ایران، مجموعه بهم پیوسته‌ای را تشکیل می‌دهند که هدف آن، سرنگون کردن رژیم حاکم بر ایران می‌باشد. اگر‌چه هدف به‌وضوح ارائه شده بود و حتی قبل از آغاز تحقیقات قضایی درباره فعالیتهای اپوزیسیون رژیم ایران، از آن اطلاع وجود داشت، سؤال باقی مانده، درباره توصیف شیوه‌های به‌کار گرفته شده برای اجرای این هدف است:
آیا برای سرنگون کردن رژیم ایران، سازمان مربوطه، تحت عنوانهای رسمی آن یعنی شورای ملی مقاومت ایران، یا سازمان مجاهدین خلق ایران، و یا ارتش آزادیبخش ملی ایران، از شیوه‌های تروریستی یا از شیوه‌هایی که ماهیت تروریستی دارد استفاده کرده است؟
تحقیقات قضایی، با دقتی کمابیش زیاد، انواع شیوه‌های مورد استفاده را مشخص کرد: شیوه‌ها عملیات جنگی با استفاده از یک ارتش واقعی، به‌نام ارتش آزادیبخش یا عملیات مسلحانه در ایران بوده که به‌وسیله سازمان مجاهدین خلق ایران برعهده گرفته شده است.
... . می‌توان فرض کرد که تجهیزات و تسلیحات نظامی، بعضاً سنگین، که در اشرف وجود داشت، برای این تهیه نشده بودند که هیچ‌گاه مورد استفاده قرار نگیرند.
حتی اگر فرض بگیریم که ارتش آزادیبخش هرگز هیچ نبردی را علیه ارتش ایران انجام نداده است، تأسیس یک ارتش بی‌تردید یک عمل آماده‌سازی برای تهاجمات نظامی می‌باشد.
اما این امر اجازه نمی‌دهد تهاجمات نظامی با اعمال تروریستی یکی محسوب شود. در حقوق فرانسه یک تهاجم نظامی که منجر به نبرد مسلحانه میان نظامیان شود، نمی‌تواند عنوان تروریسم داشته باشد.
به این ترتیب تنها نکته‌یی که منطقا مورد بحث درباره وجود یا عدم وجود یک نهاد تروریستی می‌تواند مطرح باشد، انجام عملیات در شهرهای ایران است. ... ..
اما تحلیل اطلاعیه‌ها ارائه این برآورد را امکانپذیر می‌سازد: سیبل‌ها به‌طور سیستماتیک سیبل‌های نهادهای دولتی، و بعضاً نظامی هستند و این اقدامات مسلحانه به‌عنوان پاسخی به جنایات رژیم ایران مطرح می‌شوند.
از سوی دیگر شورای وکلای افراد تحت تعقیب سازمان در فرانسه خاطرنشان می‌سازند که اقدامات مسلحانه سازمان مجاهدین خلق، بیان حق طبیعی و تردید ناپذیر مقاومت در برابر ستم مندرج در ماده ۲ بیانیه حقوق‌بشر و شهروندی می‌باشد».
- اول تیر۱۳۸۱: بیست و دوم ژوئن ۲۰۰۲: دادگاه فدرال ناحیه مرکزی کالیفرنیا، وارد کردن نام مجاهدین در فهرست تروریستی را مغایر با قانون اساسی آمریکا دانست و اعلام کرد:
«نامگذاری سازمان مجاهدین خلق، که با نقض قانون اساسی حاصل شده، مردود است… استدلال امنیت ملی نباید به‌عنوان بهانه‌یی برای نادیده گرفتن قانون اساسی به‌خدمت گرفته شود»
- پانزدهم مرداد ۱۳۸۱ خبرگزاری ایرنا: محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده سابق سپاه پاسداران گفت:
«اگر آمریکایی‌ها در حمله به عراق به پادگان نظامی منافقین حمله نکنند تبعیض آشکاری علیه تروریسم قائل شده‌اند!».
- بهار سال ۱۳۸۲: (۲۰۰۳ میلادی) : با ورود نظامی آمریکا به عراق، رژیم آخوندی نامگذاری تروریستی را به‌عنوان پوشش سیاسی برای بمباران مقرها و نیروهای مجاهدین و ارتش آزادی توسط نیروهای آمریکا و ائتلاف به‌کارگرفت.
- سیزدهم فروردین ۱۳۸۲: (دوم آوریل ۲۰۰۳) : روزنامه دیلی استار: به‌نقل از یک منبع مطلع درون رژیم ایران، در مورد تماس ویژه و مستقیم ۱۵دقیقه‌ای تلفنی که جک استراو وزیر خارجه انگلیس در ساعتهای اولیه بامداد ۲۰مارس (مصادف با آغاز جنگ) با خرازی وزیر خارجه ملایان گرفت نوشت: استراو به خرازی گفت قرارگاههای مجاهدین اهداف مشروع نظامی محسوب خواهد شد و توسط نیروهای ائتلاف بمباران خواهند شد.
- بیست و هفتم فروردین ۱۳۸۲: (شانزدهم آوریل ۲۰۰۳) وال استریت ژورنال نوشت: اقدام برای از میان بردن گروه اپوزیسیون ایران در عراق، یک تضمین خصوصی آمریکا را که به مقامات ایرانی قبل از شروع جنگ داده شده بود محقق ساخت. این که: اگر ایران خود را از جنگ بیرون نگاه دارد، نیروهای انگلیسی و آمریکایی به قرارگاههای این گروه حمله خواهند کرد».
- بیست وهشتم فروردین ۱۳۸۲: (هفدهم آوریل ۲۰۰۳) : روزنامه واشینگتن پست: دو مقام ارشد آمریکایی در ژانویه به‌طور مخفی با مقامات ایرانی دیدار کردند که در رابطه با همکاریهای محتمل مذاکره کنند.
- روزنامه واشینگتن پست ۲۵می ۲۰۰۳: در یکی از ملاقاتها در اوایل ژانویه ایالات متحده علامت داد که پایگاههای مجاهدین خلق یک گروه عمده مخالف دولت ایران در عراق را هدف قرار خواهد داد.
-چهارم خرداد ۱۳۸۲: (۲۲آوریل ۲۰۰۳) : خبرگزاری فرانسه در نیمه آوریل ۲۰۰۳ نیروهای ویژه آمریکایی یک توافق تفاهم و هماهنگی متقابل با مجاهدین و ارتش آزادیبخش در عراق امضا کرده‌اند. این توافق‌نامه مقدمتاً توسط سرتیپ وینسنت بروکس، سخنگوی ستاد فرماندهی آمریکا در دوحه اعلام شد.
- سال ۱۳۸۳: گزارش سال ۲۰۰۴ وزارت‌خارجه آمریکا، «بعد از این‌که هواپیماهای ائتلاف پایگاههای‌ام ای کی (مجاهدین) را در آغاز عملیات آزادی عراق بمباران کرد، رهبری مجاهدین به اعضای خود دستور داد که در مقابل نیروهای ائتلاف مقاومت نکنند و ترتیبات رسمی یک آتش‌بس در مه ۲۰۰۳ به دست آمد.
- بیستم اردیبهشت ۱۳۸۲: (دهم می۲۰۰۳) : خبرگزاری فرانسه: ژنرال اودیرنو گفت: مجاهدین به دموکراسی در ایران معتقدند و همکاری آنها با نیروهای ایالات متحده می‌باید موجب بازبینی موقعیت آنها به‌عنوان یک گروه تروریستی بشود.
بیست و سوم تیر ۱۳۸۲: (۱۴ژوئیه ۲۰۰۳) : روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد، استرالیا به‌نقل از یک منبع اطلاعاتی استرالیایی نوشت: «سازمان امنیت اطلاعاتی استرالیا سازمان مجاهدین خلق ایران را مورد تحقیق قرار داده و آن را به‌عنوان تهدیدی برای امنیت استرالیا ارزیابی ننموده است».
دوازدهم تیرماه ۱۳۸۳ (۲ ژوئیه ۲۰۰۴) دولت آمریکا پس از ۶ماه بررسی وضعیت تک‌تک افراد در اشرف توسط چندین آژانس اطلاعاتی، طبق بیانیه فرمانده نیروهای چند‌ملیتی در عراق، موقعیت قانونی ساکنان اشرف را به‌عنوان افراد حفاظت‌شده، مشمول کنوانسیون چهارم ژنو، تأیید کرد.
- این در حالی بود که وزارت‌خارجه بسیار نیازمند بود که بتواند صحت نامگذاری (تروریستی) خود را در روند این مصاحبه‌ها اثبات کند.
- ششم مرداد ۱۳۸۳: (۲۷ ژوئیه) ۲۰۰۴: نیویورک تایمز نوشت: ژن-رال میلر طی نامه‌یی از سوی فرماندهی ائتلاف و ایالات متحده، برخورداری همه مجاهدین از استاتوی کنوانسیون ۴ ژنو را به همه ساکنان اشرف تبریک گفت.
- اما رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا، پس از اعطای استاتو به مجاهدین تصمیم گرفت که نامگذاری تروریستی را برای رضایت رژیم در عراق، ادامه دهد. اینکار نیاز به ترفند جدیدی داشت.
- سازمان موسوم به دیده‌بان حقوق‌بشر مأموریت زمینه‌سازی و جوسازی برای این کار را برعهده گرفت و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم در سال ۱۳۸۴، که آمریکا امیدوار بود منجر به تغییرات دلخواه آنها شود گزارشی آکنده از دروغ را با استناد به اظهارات شماری از مأموران اطلاعات رژیم آخوندی صادر نمود.
- خامنه‌ای که این امتیاز بزرگ را گرفته بود، احمدی‌نژاد را از صندوقهای خود بیرون آورد.
- پس از پیروزی بر نامگذاری تروریستی اتحادیه اروپا، مبارزه مجاهدین و مقاومت ایران برای ابطال برچسب وزارت‌خارجه آمریکا شدت گرفت.
- طی چند سال اخیر برجسته‌ترین شخصیتها و مقامات سیاسی اروپا و آمریکا در این جنگ سنگین برای لغو برچسب تروریستی از مقاومت ایران حمایت کردند.
چهار کاندیدای ریاست‌جمهوری آمریکا. ۴ رئیس مشترک نیروهی مسلح آمریکا. و بقیه مقامات حمایت کننده در کنفرانسها و همه چهره‌های بزرگ سیاسی.
- پایداری پرشکوه ده ساله اشرف، تاب آوردن در برابر خلع سلاح، مصاحبه‌ها، فشارها، محاصره و اتهامات، جنگ روانی، و ایستادگی در برابر جنایت و حمله و هجوم و سینه سپر کردن در برابر زرهی و مزدوران مسلح، نقش مهمی در افشای برچسب تروریستی داشت.
بیست و پنجم تیر ۱۳۸۹: (شانزدهم ژوئیه سال ۲۰۱۰) : دادگاه فدرال آمریکا در واشینگتن طی حکمی اعلام کرد که حفظ نام مجاهدین در لیست آمریکا در ژانویه سال ۲۰۰۹توسط وزیر خارجه وقت آمریکا کاندولیزا رایس، با نقض آیین دادرسی صورت گرفته و اعتبار مستنداتی را که وزیر بر اساس آنها نامگذاری مجاهدین را حفظ کرده بود مورد تردید قرارداد و به وزیرخارجه دستور داد لیست‌گذاری سازمان مجاهدین خلق ایران را طبق استانداردهای مورد نظر دادگاه مورد بازنگری قرار دهد.
- لیگال تایمز سایت معتبر حقوقی اعلام کرد: دادگاه به‌سود گروه ایرانی در رویارویی با وزارت‌خارجه آمریکا حکم کرد
- دوازدهم خرداد ۱۳۹۱: (اول ژوئن ۲۰۱۲) : سرانجام دادگاه استیناف فدرال آمریکا در واشینگتن با صدور حکم دیگری، تأخیر وزیرخارجه در بازنگری را یک تأخیر فاحش توصیف کرد و به وزارت‌خارجه آمریکا چهار ماه فرصت داد تا در مورد بازنگری در لیست‌گذاری تصمیم بگیرد. مهمتر این‌که دادگاه در حکم خود، به اتفاق آرای قضات، تأکید کرد که در صورت تأخیر وزیر خارجه در بازبینی و تصمیم‌گیری، دادگاه خود به لغو این لیست‌گذاری حکم خواهد داد.
- دادگاه تصریح می‌کند که طبق قانون ضدتروریسم: «به ما هیچ دلیل کافی داده نشده است که چرا وزیر خارجه در ۶۰۰روز گذشته قادر نبوده است تا یک تصمیمی را اتخاذ کند که کنگره فقط به وی ۱۸۰روز برای آن وقت داده بود»
- در این حکم آمده است تقریباً ۲سال از ارجاع ما می‌گذرد و وزیر هنوز یک تصمیم قابل باز بینی در مورد دادخواست مجاهدین خلق ایران ارائه نداده است.
- این حکم باطل کننده برچسب تروریستی است. برچسبی که به‌مثابه مهمترین ترفند و پوشش و سلاح سیاسی برای همه توطئه‌ها و فتنه‌ها علیه مقاومت از بمباران و خلع سلاح، تا نفی کنوانسیون ۴ و زمینه‌سازی برای حملات ۶ و ۷مرداد ۸۸ و تهاجم به اشرف در نوزده فروردین9۰ است. با این حکم این سلاح از رژیم و مالکی و بقیه ایادی رژیم گرفته شد.
- گرچه قرار گرفتن نام سازمان مجاهدین در لیست تروریستی آمریکا بهای بسیار گزافی را از مردم و مقاومت ایران گرفت اما، مقاومت سرفراز ایران به‌یمن رهبری پاکباز و بی‌نظیر خود و با کار طاقت‌فرسای تک‌تک اعضا و هوادارانش توانست از این شر کثیر خیر عظیم درو کند و با کارزاری سترگ، طولانی و خستگی‌ناپذیر وجدانهای جهانی را بیدار کند و متکی به نیروی عظیم برخاسته از انقلاب رهایی‌بخش مریم، با استمرار این کارزار سرانجام پشت رژیم آخوندی را به خاک بمالد و پیروزی را از آن خود کند و الهام‌بخش آزادیخواهان در هر کجای جهان شود.
