۵آبان۱۴۰۰
جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران
مجمع عمومی ملل متحد – کمیته سوم
سخنرانی پایانی جاوید رحمان گزارشگر ویژه ملل متحد
در ایران موارد سیستماتیک مصونیت از نقض فاحش حقوق بشر
شامل ناپدیدشدن اجباری و اعدامهای خودسرانه سال۶۷ وجود دارد
جاوید رحمان بهدنبال سخنرانی شماری از نمایندگان کشورها در کمیته سوم مجمع عمومی در مورد وضعیت فاجعهبار حقوقبشر در ایران ضمن تأکید مجدد بر اینکه خواستار رفتن به ایران برای بررسی وضعیت حقوقبشر است گفت:
در ایران موارد سیستماتیک مصونیت در راستای نقض فاحش حقوقبشر شامل ناپدیدشدن اجباری و اعدامهای خودسرانه سال۶۷ وجود دارد. علاوه بر این موارد استفاده شدید از زور علیه تظاهرات ۹۸ صورت گرفته است. در ایران هیچ چشماندازی برای حسابرسی از مسببین این جرایم مطابق استانداردهای بینالمللی وجود ندارد. من از جامعه بینالمللی میخواهم تا به خواسته جدی خود برای پایان دادن به نقض فاحش حقوقبشر در ایران ادامه دهند... . موضوع حسابرسی و پاسخگویی محور تمرکز من در روزها و ماههای آینده خواهد بود...
گزارشگر ویژه سازمان ملل در گزارش مشروحی در ۲۵ صفحه به کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرده درباره قتلعام ۶۷ و تلاش رژیم آخوندی برای از بین بردن آثار این قتلعام مینویسد:
گزارشگر ویژه نگران تلاشهای گزارششده از سوی مقامات رژیم ایران برای از بین بردن شواهد نقض حقوقبشر در گذشته است، از جمله اعدامهای دستهجمعی مخالفان سیاسی در سال۱۳۶۷ در آوریل ۲۰۲۱، مقامات با صدور حکمی بهائیان را از دفن مردگان خود در قطعات خالی در قبرستان گلستان جاوید، قبرستانی که برای بهائیان تعیین شده بود، منع کردند و آنها را مجبور کردند که در عوض مردگان خود را بین قبرهای موجود یا در گور دستهجمعی خاوران دفن کنند. اعتقاد بر این است که سایت اخیر حاوی بقایای قربانیان ناپدید شدن اجباری و اعدامهای صحرایی در سال۱۳۶۷ است. این دستور آخرین تلاش برای از بین بردن شواهد اعدامهای ۶۷ است که شامل از بین بردن قبرها با بولدوزر و آزار و اذیت بستگان، مانند مریم اکبری منفرد، که بهدنبال حقیقت و پاسخگویی هستند، بوده است. گزارشگر ویژه درخواست قبلی خود را تکرار میکند که خانوادهها میتوانند از حقوق جبران خسارت، و دانستن حقیقت مربوط به این حوادث، از جمله سرنوشت خویشاوندان خود استفاده کنند
گزارشگر ویژه در این گزارش خواستار حفاظت از این مناطق تا زمانی که تحقیقات انجام نشده گردید
گزارشگر ویژه از تعداد زیاد کشتهشدگان بر اثر نیروی بیش از حد توسط مقامات امنیتی، مرزی و انتظامی نگران است. گزارششده است که تحقیقات درباره چنین حوادثی نادر است و منجر به مجازات گسترده میشود. وی همچنین نگران کمبود دادههای رسمی در مورد چنین مرگهایی و قوانین ناکافی است که محدودیتهای استفاده از زور را تعیین میکند.
گزارشگر ویژه ملل متحد در ادامه سخنان خود در اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره اعدامها در ایران گفت
تمامی اعدامها در ایران نقض حق حیات محسوب میشود. من اینجا یکی از موارد اعدام کودکان را بیان میکنم. آرمان عبدالعالی که یک کودک متهم به اعدام است قرار است روز چهارشنبه ۲۷اکتبر (۵ آبان) اعدام شود... . من در حکم و دستور کارم خواستار توقف این اعدام بهطور کامل شدهام... من از رژیم ایران میخواهم که فوراً اجرای احکام اعدام کودکان مجرم را متوقف کند و از کشورهای عضو نیز میخواهم که تضمین کننده اجرای آن توسط رژیم ایران باشند. من همچنین از رژیم ایران می خواهم که حکم اعدام را برای همه جرایم در ایران متوقف کنند.
جاوید رحمان در مورد حسابرسی از رژیم ایران گفت... . جای تأسف شدید است که رژیم ایران کسانی را که خواستار حسابرسی و پاسخگویی در زمینه کووید۱۹ هستند، ارعاب و بازداشت کرده است. در این رابطه از حکومت ایران میخواهم که وکلای حقوقبشر را... . که در این رابطه و به اتهام امنیت ملی در بازداشت هستند، بدون قید و شرط آزاد کند. . آنها فقط قصد اعلام جرم علیه مقاماتی که در رابطه با کرونا در ایران سهلانگاری کردهاند را داشتند.
فعالان سیاسی، روزنامهنگاران، فعالان حقوقبشر، وکلا و دیگران بهخاطر فقط اجرای حقوق حقه خود علیه بدرفتاری گسترده، خشونت، شکنجه گسترده و نقض حقوق بنیادین بشر با احکام و جرمهای قضایی روبهرو میشوند... .
وضعیت اقلیتهای قومی و مذهبی نیز از زمان گزارش قبلی من بدتر شده است. استمرار حکم اعدام و مفقود شدنهای اجباری افرادی که متعلق به اقلیتهای مذهبی و قومی هستند و در پی محاکمههای غیرمنصفانه محکوم شده و برخی از آنها در خفا اعدام شدهاند، ادامه داشته است...
در مورد زنان و دختران، پاسخ من این است که رژیم ایران باید به موضوع تبعیضی که در قانون ایران علیه زنان و دختران وجود دارد پایان دهد. من از حکومت ایران میخواهیم که کنوانسیون مربوط به حقوق زنان را اجرا کرده و در راستای اعاده تمامی حقوق مساوی زنان قدم بردارد... . . (سایت سازمان ملل متحد: ۳مهر۱۴۰۰)