۲۷شهریور۱۴۰۰
بن بست اتمی رژیم
آخوند رئیسی جلاد در تاریخ ۴شهریور۱۴۰۰ و در جلسه هیأت دولت مدعی شد «ما در نظام ولایت فقیه هیچ بن‌بستی نداریم». (تلویزیون شبکه خبر ۴ شهریور۱۴۰۰)
به‌رغم این ادعای پوشالی آخوند قتل‌عام، نظام ولایت فقیه در بن‌بست برجام و در وحشت از قطعنامه شورای حکام، طی یک عقب‌نشینی ذلیلانه به سفر گروسی به تهران و توافق با آژانس برای راه‌اندازی دوربینهای نظارتی و امکان تعویض کارت حافظه آنها، تن داد.
در این رابطه گزارشگر تلویزیون شبکه خبر رژیم گفت: «به‌گفته گروسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ایران بر روی سیستمی توافق کردهاند که محدودیت‌های خود را دارد. اما امکان استمرار اطلاعات را به آژانس می‌دهد» (تلویزیون شبکه خبر ۲۲شهریور۱۴۰۰).
این عقب‌نشینی در صورتی است که پیش از آن سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم در جواب خبرنگاران در مورد سفر گروسی به تهران گفت: «سفر آقای گروسی را هم ما شنیدیم البته من مطمئن نیستم که آیا این سفر برنامه‌ریزی شده و یا نه این را باید از سازمان انرژی اتمی بپرسید». (خبرگزاری حکومتی ایران پرس ۱۵شهریور ۱۴۰۰)
به راستی این بازی موش و گربه در مورد سفر گروسی و تن‌دادن رژیم به خواست آژانس آن هم در دقیقه ۹۰ برای چیست؟، موضوعی که حتی باعث سردرگمی بسیاری از عناصر باند خامنه‌ای و سؤال آنها هم شده است.
از جمله این‌که در تلویزیون حکومتی افق این سؤال مطرح شد «خوب الآن چه اتفاقی افتاده ما خودمان یک بحثی کرده‌ایم آن مهلت تمام شد و به آژانس فیلم نمی‌دهیم نظارت آژانس را قطع می‌کنیم؟» (تلویزیون افق ۲۲شهریور ۱۴۰۰).
امیر آبادی فراهانی عضو مجلس ارتجاع هم گفت: «رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی اتمی آمدند و رفتند و ما هیچ اطلاعی از توافق صورت گرفته نداریم» (خبرگزاری مجلس رژیم ۲۳شهریور ۱۴۰۰).
ذبیح‌الله اعظمی عضو دیگر مجلس عقب‌نشینی رژیم در مقابل آژانس و مخالفان برجام که اکنون موافق آن هستند را مورد تمجید قرار داد و گفت: «هم‌چنین خوشحالم که برخی از مخالفان سرسخت برجام و همکاری با آژانس امروز موافق با برجام و همکاری با آژانس برای حل و فصل اختلافات شده‌اند» (خبرگزاری مجلس ۲۴شهریور ۱۴۰۰).
رونامه حکومتی جمهوری هم در مطلبی با عنوان «عبور مصلحت گرایانه» نوشت: «رئیس و یکی از اعضای هیأت‌رئیسه و یک نماینده دیگر زمان تصویب قانون منع همکاری با آژانس به دولت دوازدهم هشدار داده بودند که حق ندارد خلاف این مصوبه عمل کند حالا سکوت کردهاند» (جمهوری ۲۳شهریور۱۴۰۰).
مالک شریعتی عضو مجلس ارتجاع هم گله کرد که چرا اعضای مجلس در جریان تصمیمات اتخاذ شده در جریان سفر گروسی نیستند: «در سفر اخیر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران جلسات و توافقاتی حاصل شده به‌نظر می‌رسد اطلاع‌رسانی کافی به مجلس و افکار عمومی انجام نشده است» (خبرگزاری مجلس رژیم ۲۳شهریور۱۴۰۰).
اما سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس ارتجاع مدعی شد: «رئیس سازمان انرژی اتمی به همراه معاونان سازمان امروز به دعوت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مهمان کمیسیون بود و گزارش مفصلی از دیدار با گروسی ارائه کرد. گزارش ارائه شده حاکی از این است تخطی از قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران صورت نگرفته است و دقیقاً سازمان انرژی اتمی در چارچوب قانون حرکت می‌کند» (خبرگزاری حکومتی ایرنا ۲۴شهریور۱۴۰۰).
معنای این تناقض‌گویی‌ها چیست؟
معنای این تناقض‌گویی‌ها چیزی جز بن‌بست نیست که پاسدار محمد باقر قالیباف به آن اعتراف کرد و گفت: «وقتی در جلسات می‌نشینیم به قدری طرح مسأله می‌کنیم که هیچ‌کس نمی‌داند چاره و راه‌کار کجا است. این مسأله باعث می‌شود هر روز بر گره‌های کشور اضافه شود».
به‌رغم همه ادعاها، خامنه‌ای و رئیسی دیدند چنان‌چه از سفر گروسی به تهران جلوگیری می‌شد با صدور قطعنامه در شورای حکام و احتمال رفتن پرونده به شورای امنیت و شرایط بسیار دشوار بعدی روبه‌رو می‌شدند. این‌که رژیم نمی‌تواند مسأله اتمی و برجام را به یک سمت تعیین‌تکلیف کند و مجبور است بین مذاکره کردن و کوتاه‌آمدن از یکطرف و پافشاری بر فعالیت‌های اتمی غیرمعمول از طرف دیگر بازی کند، خود بیانگر بن‌بستی است که در آن اسیر است.
از یکطرف رئیسی جلاد با توصیه خامنه‌ای سفر گروسی را می‌پذیرد و به‌رغم طرح مجلس بر ممانعت بازرسی از فعالیت‌های اتمی، بر سر ادامه نظارت توافق می‌کند ولی از طرف دیگر گماشته خامنه‌ای در کیهان می‌نویسد: «تنها راه چاره و عاقلانه‌ترین اقدام، خروج جمهوری اسلامی ایران از پیمان NPT است. بدیهی است که کم‌ترین تردید در ضرورت خروج از این پیمان، تن‌دادن به فتنه‌انگیزی آمریکا و اروپا و فراهم آوردن زمینه آسیب‌های بزرگ و غیرقابل جبران در آینده‌ای نه چندان دور خواهد بود» (کیهان ۲۴شهریور۱۴۰۰).
واقعیت این است که اکنون خامنه‌ای و دولت رئیسی یک سناریو بارها تکرار شده را در پیش گرفته‌اند تا بلکه از این طریق طرفهای مقابل را سر بدوانند و چند صباحی برای خود زمان بخرند.
این دقیقاً به‌معنای بن‌بست نظام ولایت است. بن‌بستی چنان آشکار که رسانه حکومتی جهان صنعت از آن به‌عنوان «اره دو سر» نام می‌برد که «از هر دو سر که آن را پس و پیش کنید» موجب برش می‌شود.
