۲۱خرداد۱۴۰۰
گسترش فقر در ایران تحت حاکمیت آخوندها
استیو هانکه استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد و یکی از ترسیم کنندگان شاخص فلاکت در دانش اقتصاد، طی مصاحبه‌یی با خبرگزاری حکومتی ایسنا، مدال رتبه هشتم فلاکت را به گردن رژیم آخوندی آویخت.
«به گفته‌ٔ هانکه، تورم بالا اصلی‌ترین دلیل بالا بودن شاخص فلاکت اقتصادی (جمع نرخ بیکاری و نرخ تورم) در ایران و کاهش ارزش ریال، مهمترین عامل بالا بودن تورم است. هان که در رابطه با رتبه ایران در شاخص فلاکت گفت: در بین ۱۵۶کشور رتبه‌بندی شده، ایران در رده هشتم قرار می‌گیرد. بالاترین میزان فلاکت اقتصادی هم مربوط به کشورهای ونزوئلا، لبنان، زیمبابوه، سودان، سوریه، آرژانتین و ترکیه است» (ایسنا ۱۷خرداد۱۴۰۰).
البته اظهارات ابلهانه و ساده‌لوحانه نامزدهای نمایش انتخابات خصوصاً نامزد مطلوب «آقا» در مورد اقتصاد نشان می‌دهد که دیگر چیزی نمانده است که رتبه اول فلاکت به‌دست آید. سخنان بی‌در و پیکر منصوبان حکومتی برای بازی انتخاباتی چنان مندرس و مفتضح است که حتی عناصر باندهای غالب و مغلوب نظام ولایت هم سرشان را پایین گرفته‌اند.
آوار نقدینگی بر سر اقتصاد کشور
از رشد سرسام‌آور نقدینگی یکی از سیاه‌ترین بخشهای کارنامه حکومت است که سرپناه و خوراک روزانه مردم را با تهدید جدی مواجه کرده است و قدرت خرید مردم را به‌شدت کاهش داده است. رشد فزاینده نقدینگی عامل مهم تشدید تورم است و این هم به مرحله حادی رسیده است. اخیراً نایب‌رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس ارتجاع اعلام کرد، رکورد تاریخی تورم نقطه به نقطه در فروردین‌ماه امسال شکسته شده است. گفته می‌شود نرخ تورم بر اساس آمار بانک مرکزی که حاضر به انتشار آن نشده است، به ۵۰درصد رسیده است که نرخی بی‌سابقه است. «حجم نقدینگی در کشور طی سه سال گذشته از ۱۶۰۰هزار میلیارد تومان به ۳۵۰۰هزار میلیارد تومان رسیده است؛ یعنی بیش از ۵۰درصد کل نقدینگی تاریخ کشور طی سه سال گذشته خلق شده است که رکوردی بی‌سابقه در جهان تلقی می‌شود» (مهر ۱۷خرداد۱۴۰۰).
ایران آخوندها در آستانه «ابر تورم»
اقتصاددانان می‌گویند وقتی نرخ تورم به بیش از ۵۰درصد برسد وارد مرحله «ابر تورم» شده‌ایم.
«تحلیل برخی کارشناسان نشان می‌دهد اوضاع از این هم می‌تواند دشوارتر شود. این پیش‌بینی‌ها تأکید دارند که اقتصاد ایران هم‌اکنون آمادگی رسیدن به یک تورم سه‌رقمی را خواهد داشت؛ نرخی که تنها در سال‌های اشغال کشور در جنگ دوم جهانی تجربه شده بود» (صمت۱۹خرداد۱۴۰۰).
در همین باره محمدرضا عبداللهی، پژوهشگر اقتصاد، می‌گوید: «اگر مذاکرات وین به نتایج بزرگی دست پیدا نکنند، سه‌رقمی شدن نرخ تورم در ایران نامحتمل نخواهد بود».
گزارشی از افلاس اقتصاد آخوندی
همین روزها کمیته اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام تحت‌امر سبزوار رضایی نامزد همیشگی ریاست جمهوری، گزارشی از وضعیت اقتصادی کشور ارائه داده است که بهت‌آور است. البته این وضعیت را که ریشه در ساختار فاسد و غارتگر حکومتی و نابودی زیرساختها دارد به ضعف حکمرانی مربوط می‌داند. اما گذشته از این می‌توان از همین گزارش عمق فاجعه را دریافت.
در این گزارش آمده است «متوسط رشد اقتصادی کشور طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۳؛ ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ مرتباً بدتر شده است و از ۳.۵درصد به۲.۱۷درصد و ۰.۶۳درصد تقلیل یافته است. وضعیت رشد سرمایه‌گذاری از رشد اقتصادی هم بدتر است و در اکثر سال‌ها منفی بوده است که توان تولید کشور را برای سالیان سال از بین خواهد برد و به اشتغال کشور آسیب جدی وارد خواهد آورد. نرخ تورم در ایران بدترین عملکرد را داشته است و این در حالی است که مشکل تورم در حال حاضر در اغلب کشورهای جهان حل شده است. تغییر نرخ ارز نیز نشانگر بدتر شدن وضعیت کاهش ارزش پول ملی بوده است. نرخ ارز تنها از سال۱۳۹۶ تا ۱۳۹۹، تقریباً ۷/۵برابر شده است و حدود ۴۶۶درصد رشد کرده است. قدرت خرید مردم نیز کاهش مداوم داشته است. مثلا در سال۹۸ و پس از گذشت ۱۷سال به کمتر از شاخص قدرت خرید مردم در سال۱۳۸۱ رسیده است. رشد پول از سال۱۳۹۷ به بعد به‌صورت لجام‌گسیخته افزایش یافته است و نرخ‌های رشد حدود ۵۰درصدی را در تجربه کرده است و متأسفانه رشد آن در سال۱۳۹۹ به عدد ۷/۶۱درصد بالغ شده است. نرخ مشارکت نیروی کار در ایران در ۱۰سال اخیر در محدوده ۹/۳۶ تا ۵/۴۴درصد قرار داشته است که بسیار پایین است و نشانگر این است که بخش عظیمی از جمعیت، فعال اقتصادی نیستند و نمی‌توانند در افزایش تولید اقتصادی کشور نقش داشته باشند. ».
فلاکت سیاسی بدتر از اقتصادی
مردم وقتی در این وضعیت اسفناک حرفهای کاندیداهای سیرک انتخابات را می‌شنوند بیش‌از‌پیش بر تنفرشان از کسانی که شیادانه تلاش می‌کنند خودشان را همدرد مردم نشان دهند، افزوده می‌شود کسانی که خودشان طی چهل سال حاکمیت ننگین آخوندها عامل این وضعیت هستند.
این واقعیت آن‌قدر عریان است که حتی خودی‌های نظام هم به ناگزیر زبان به رسوایی بازی انتخاباتی چند مهره نظام گشوده‌اند.
داریوش قنبری یک اصلاح‌طلب قلابی درباره تئاتر انتخاباتی می‌گوید: «مشکل مردم نداری است نه جناح های سیاسی. در حال حاضر در عرصه اقتصادی مهمترین اتفاق رفع بیکاری و مهار تورم است... اصلاح‌طلبان پایگاه مردمی خود را از دست داده‌اند آن هم به‌دلیل این‌که اصلاح‌طلبان عمدتاً نخبگان بودند و نخبگان از این جناح حمایت می‌کردند اما در حال حاضر حتی نخبگان هم این جناح را حمایت نمی‌کند» (اقتصاد پویا ۱۷خرداد۱۴۰۰).
او هم‌چنین به حرفها و وعده‌های پوچ هشدار می‌دهد که «یاس و ناامیدی باعث شده تا مردم به وعده‌های نامزدهای انتخاباتی توجهی نداشته باشند و برایشان نیز مهم نباشد. بنابراین به جای وعده‌های پوچ بهتر است راه‌کار مناسب ارائه شود. اقتصاد ایران روزانه کوچک شده است و سرمایه‌گذاری و تولید به حداقل رسیده است».
واقعیت این است که رژیم آخوندی در شاخص فلاکت اقتصادی و سیاسی، گوی سبقت را از مستبدین و مرتجعین عالم ربوده است. چیزی نمانده است که در پایان عمر نامطبوع خویش جایگزین داستانهای شاهان قدیم و چنگیزها و ناصرالدین‌شاه‌ها و. . گردد. اما مردم ایران تقدیر خود را نه تحت سلطه آخوندها بلکه درست به عکس در کف خیابان‌ها و صحنه رودررویی با نظام ضدخلقی آخوندی، با عزمی آهنین برای سرنگونی آن رقم خواهند زد.
