۲۹آذر۱۴۰۰
شکست سیاست صدور انقلاب
نظام مبتنی بر تفکر واپسگرا و انحرافی ولایت‌فقیه، از همان ابتدا ساختاری نبود که با جهان معاصر در انطباق باشد. این ویروس پرتاب شده از اعماق قرون وسطی به دنیای امروز، برای حفظ خود، علاوه بر ایران شروع به چنگ‌اندازی به کشورهای مسلمان منطقه کرد. خمینی برای توجیه این مداخله‌گرایی از نام دجالگرانهٔ «صدور انقلاب»! استفاده می‌کرد. جانشین او این پوش شیادانه را کنار گذاشت و آشکارا از «حضور منطقه‌یی»، «نگاه فرامرزی به منطقه»! و «عمق استراتژیک جمهوری اسلامی»! سخن به میان آورد.
«در مورد حضور منطقه‌یی ما که مدام می‌گویند چرا ایران در منطقه حضور پیدا می‌کند، نظام جمهوری اسلامی موظف است طوری رفتار کند که دوستانش و هوادارانش در منطقه تقویت بشوند؛ این وظیفه‌ٔ ما است. حضور ما به‌معنای تقویت دوستانمان و تقویت هوادارانمان است... بنابراین این حضور منطقه‌یی قطعی است، بایستی وجود داشته باشد و وجود خواهد داشت» (خامنه‌ای. ۱۹دی۹۹).
خامنه‌ای با وقاحتی بی‌مانند مسلمانان را عمق استراتژیک سلطهٔ خود به حساب می‌آورد:
«مسلمانان، عمق استراتژیک نظام اسلامی به حساب میآیند و ملتهای مسلمان در آسیا و آفریقا و در منطقه ما طرفدار نظام اسلامی هستند» (خامنه‌ای. ۱۴خرداد۷۸).
تروریسم ضروری‌تر از حفظ نظام
برای این رژیم و عمود خیمهٔ آن، دخالت در امور دیگر کشورها و گسترش تروریسم از اوجب واجبات هم واجب‌تر است. دقت داشته باشیم که پیش‌تر از این «اوجب واجبات» برای حفظ نظام به کار رفته بود. با در نظر گرفتن این موضوع باید گفت اگر بنیادگرایی دینی در امور دیگر کشورها دخالت نداشته باشد نمی‌تواند سلطهٔ خود را در داخل ایران حفظ نماید و سرنگون خواهد شد. این همان پیوند گسست‌ناپذیر سرکوب و تروریسم است.
«این نگاه وسیع جغرافیای مقاومت را از دست ندهید؛ این نگاه فرامرزی را از دست ندهید. قناعت نکنیم به منطقهٔ خودمان... این نگاه وسیع فرامرزی، این امتداد عمق راهبردی گاهی اوقات از واجب‌ترین واجبات کشور هم لازم‌تر است که مورد توجه قرار بگیرد که خیلی‌ها متوجه به این نیستند، خیلی‌ها توجه به این ندارند. حالا بعضی‌ها هم توجه دارند و به نفع دشمن حرف می‌زنند -[مثلاً می‌گویند] «نه غزه، نه لبنان» - اما خیلی‌ها هم توجه ندارند؛ واقعیت این است. این نگاه به این منطقهٔ وسیع جغرافیایی که جزو وظایف و جزو مسئولیت‌های سپاه است، نگذارید در داخل سپاه تضعیف بشود» (خامنه‌ای در دیدار با فرماندهان سپاه. ۱۰مهر۹۸).
صدور تروریسم و ایجاد یک ام‌القرا برای کنترل آن برای نظام ولایت فقیه اهمیت حیاتی دارد. به‌همین دلیل اصلی‌ترین نیروی وفادار به نظام یعنی سپاه پاسداران را به آن اختصاص داده است.
عمق گزیدگی خامنه‌ای از شعار «نه غزه، نه لبنان ـ جانم فدای ایران» نیز مشخص می‌شود؛ زیرا این شعار ساده، یک پای رژیم را هدف قرار می‌دهد. کارکرد و تأثیر این شعار دقیق، انقلابی، ایران‌دوستانه و شرافتمندانه تا جایی است که خامنه‌ای آن را معادل» تضعیف سپاه» می‌داند.
مالیخولیای «عمق استراتژیک»!
سلسله قیامهای مردم ایران، به‌موازات هدف قرار دادن اصل نظام و نهادهای سرکوبگر آن، «عمق استراتژیک» ادعایی رژیم را به لرزه درآورده و پوسیدگی آن را برملا کرده است.
یکی از روزنامه‌های رژیم در مطلبی با تیتر «کدام عمق نفوذ استراتژیک؟»، به این زهوار دررفتگی اعتراف می‌کند. نگارنده در این یادداشت با مثال آوردن از شوروی سابق، سقوط آن را در عواملی مانند «توسعه‌نیافتگی، وضعیت نظام اقتصادی، ساختار حکومتی غیرمردمی، نارضایتی توده‌های مردم از حاکمان و حاکمیت نظام خشن و سرکوبگر» می‌داند. برشمردن این عوامل، کنایه‌یی است به خامنه‌ای و باند اصلی قدرت که اقتدار حاکمیت را عمق پوشالی استراتژیک جست‌و‌جو می‌کنند. واقعیت این است که چنین عمقی جز در توهم مالیخولیایی خمینی و ژنرال ـ پاسدارهای آن وجود ندارد.
«بررسی درست و بدون پیش‌فرض واقعیات جهان و منطقه ما را به نتایج دیگری می‌رساند و این امیدواری [سلطه بر کشورهای مسلمان و ایجاد امپراطوری بنیادگرایی] را زایل خواهد کرد... حضور ما در برخی از کشورها اساساً تثبیت شده نیست و کاملاً متزلزل می‌نماید... کم نیستند جریانهای شیعی و روحانیانی که با ما مخالفند. بگذریم که دامنه نفوذ آمریکا و کشورهای عربی منطقه هم در عراق کمتر از ایران نیست و عملاً شاهد اثرگذاری آنان بر اوضاع سیاسی این کشور هستیم.
در سوریه هزینه سنگینی انجام دادیم اما هنوز جایگاه ما در آینده این کشور روشن نیست و گفته می‌شود حتی ترکیه مخالف اسد الآن بیش از ایران در حال بهره‌برداری اقتصادی و سیاسی از منافع این کشور است...
در یمن تا زمانی که جنگ است و ما از حوثی‌ها حمایت می‌کنیم آنان هم با ما همراه خواهند بود... از وضعیت ایجاد شده در افغانستان خیلی خوشحال شده باشیم چون رفتن یک تهدید و جایگزینی تهدیدی دیگر جای خوشحالی ندارد» (اعتماد. ۲۸آذر۱۴۰۰).
***
رژیمی که قبل از هلاکت قاسم سلیمانی مدعی بود که با ارتشهای ایجاد شده توسط او کیلومترها دورتر از مرزهای ایران با «دشمنان»! می‌جنگد، اکنون در کرمانشاه و همدان و سایر استانهای انفجاری با مردم خشمگین ایران، سپر در سپر و سینه در سینه است.
تفاوت از کجاست تا به کجا!
