۲۹آذر۱۴۰۰
قیام آبان ۹۸
چشم‌انداز قیام و سرنگونی در اظهارات مقامات، مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی این روزها از مرز هشدارهای معمول گذشته و با وحشت و سراسیمگی همراه شده است. و جالب این جاست که این فریادهای وحشت‌آلود از تمام باندهای غالب و مغلوب نظام به گوش می‌رسد.
اولین ویژگی برجسته هشدارهای مقامات و مهره‌های حکومتی در مورد انفجار خشم مردم، اذعان به نقش بلافصل جنایات و غارتگریهای رژیم و ایادیش می‌باشد.
صباغیان عضو مجلس ارتجاع روز ۲۶آذر در جلسه شورای اداری رژیم در یزد در حضور رئیسی جلاد گفت:
«آقای رئیسی می‌خواهم یک سؤالی از حضرتعالی بپرسم، آمار نقدینگی، تورم، قیمتهای افسارگسیخته که واقعاً داره کمر مردم را می‌شکند، قاچاق کالا، فاصله حقوق ها، سه میلیون، دو میلیون، چهار میلیون و هشتاد میلیون که بعضی وقت‌ها مطرح میشه و هست، فرار نخبگان، وضعیت صندوق‌های بازنشستگی، وضعیت بورس نحوه قانون‌گذاری که شما بهتر از من می‌دانید چه وضعی داره، این حجم مشکلات چه علتی داره؟ آیا حضرتعالی برنامه‌یی دارید؟آقا اشکال چه چیز است؟ چهار دهه از انقلاب گذشته دهه پنجم هستیم دیگه نمی‌توانیم هیچ عذر و توجیهی نمیشه بیاوریم» (تلویزیون شبکه یزد رژیم ۲۶آذر).
آری تاب تحمل جامعه به سرآمده و به اعتراف صباغیان دیگر هیچ عذر و توجیهی نمی‌شود هوا کرد. ضمن این‌که مهدی روشنفکر یک عضو دیگر مجلس ارتجاع، علاوه بر جامعه انفجاری تلویحا به بن‌بست سرکوب هم اشاره می‌کند.
وی روز ۲۴آبان در مجلس ارتجاع گفت: «گویی جامعه‌ای که تا دیروز به مانند یک کشتی بود به یکباره به میدان کُشتی بدل شده است... اتفاقات امروز دریا مواج تر و خطرناکتر است (خبرگزاری حکومتی دانشجو ۲۴آذر۱۴۰۰).
برخی هم برخی با یادآوری امواج خشم مردم در قیامهای قبلی به رژیم گوشزد می‌کنند چندان وقتی ندارد.
روزنامه حکومتی اعتماد ۲۷آذر با اشاره به غارت مردم در بورس، قیام ۸۸ را یادآور شد و نوشت: «آثار و عوارض منفی بحران اخیر بورس به مرور شدیدتر شده و موجب تضعیف هر چه بیشتر سرمایه اجتماعی و کاهش اعتماد بین مردم و حاکمیت می‌شود که زمان برای ترمیم آن به‌سرعت رو به کاهش است». این روزنامهٔ حکومتی به زمان سرآمدن صبر مردم تأکید کرده و می‌نویسد: «در فهرست معضلات می‌توان دهها مقاله نوشت اما آنچه مهم‌تر است گذر زمان است که هر چه دیرتر اقدام شود مصداق نوشداروی پس از مرگ سهراب خواهد بود».
برخی هم علاوه بر زمان به شرایط اجتماعی- تاریخی اشاره کرده و تهدید سرآمدن عمر تاریخی نظام را واقعی‌تر ارزیابی می‌کنند:
نظری خانقاه عضو مجلس ارتجاع روز۲۴آذر در مجلس گفت: «در شرایط حساس اجتماعی و تاریخی قرار گرفته‌ایم. فشار اقتصادی، تورم کمرشکن همگان را به ستوه آورده» (خبرگزاری مجلس رژیم ۲۴آذر۱۴۰۰)
بسیاری هم حتمیت قیام و سرنگونی نظام را قریب‌الوقوع دانسته و ضمن ابراز وحشت از بی‌راه‌حلی نظام در برابر این سیل محتوم ابراز عجز و درماندگی کرده‌اند.
روزنامه جمهوری اسلامی روز ۲۸آذر نوشت: «زیر پوست این جامعه خبرهایی وجود دارند که به‌شدت هشداردهنده هستند. صبر مردم، اندازه‌ای دارد که اگر به انتها برسد، فاجعه ایجاد می‌کند».
این روزنامه با یادآوری هشدار خمینی دجال که به ایادیش از بروز انفجاری خبر داده بود، که همه چیز و همه کس را با خود خواهد برد و چیزی هم باقی نمی‌گذارد، در ادامه نوشته است: «اگر انقلابی در راه باشد، انقلاب پابرهنه‌ها علیه طبقه اشراف و فوق نجومی‌بگیران خواهد بود، واقعه‌یی که اگر وضعیت کنونی ادامه پیدا کند، بروز آن حتمی خواهد بود».
آنچه را روزنامه جمهوری در زیر پوست جامعه حس کرده، مصطفی میرسلیم عضو مجلس ارتجاع در فضای مجازی به چشم دیده و وحشت‌آلود نوشته است: «فضای مجازی به اردوگاه لشکریان دشمنان و مجاهدین تبدیل شده است».
البته خلیفه ارتجاع پیش از اینها فرماندهی قیامها در کف خیابان را کار مجاهدین دانسته بود.
به این ترتیب از زیرپوست شهر تا کف خیابان‌ها دشمنان نظام در قامت جوانان و کانونهای شورشی سرنوشت محتوم نظام آخوندی یعنی سرنگونی را می‌دهند.
