۳دی۱۴۰۰
گزیده روزنامه‌های حکومتی
در روزنامه‌های حکومتی چهارشنبه اولین روز زمستان ۱۴۰۰، سردی بی‌راه‌حلی بر تمام بحرانهای داخلی و خارجی نظام دیده می‌شود. «ضدونقیض‌های بنزینی» عنوان مطلبی در صبح امروز است که به سردرگمی دولت رئیسی جلاد در اتخاذ سیاست برای گران کردن بنزین اختصاص دارد.
اما برخی روزنامه‌ها اشاره کرده‌اند که اختلاف بین اظهارات مقامات دولت رئیسی قبل از سردرگمی ناشی از وحشت از وقایعی مشابه آبان ۹۸و قیام بنزین است.
این سراسیمگی در وحشت از قیام را کیهان هم ناخواسته در انعکاس اظهارات سخنگوی دولت بروز داده و نوشته است: «سخنگوی دولت تأکید کرد: بنا نیست در سطح ملی تغییری در شیوه توزیع و نرخ بنزین یارانه‌ای ایجاد شود و در دو جزیره کیش و قشم هم در نرخ سوخت هیچ تغییری ایجاد نمی‌شود و تنها شیوه توزیع به‌صورت آزمایشی تغییر می‌کند».
وجه دیگر ضدونقیض‌گویی رژیم در شیوع کرونا است که روزنامه اعتماد نوشته: «۴ روز از انتشار خبر ورود «امیکرون» به ایران می‌گذرد. امیکرون با شهروند ایرانی از امارات به ایران آمد در حالی که مسئولان حوزه سلامت، طی سه هفته گذشته و پس از گسترش همه‌گیری این سویه در نیم‌کره جنوبی و منطقه خاورمیانه و صحرای آفریقا، اطمینان می‌دادند که تمام مبادی هوایی، زمینی و دریایی در مرز جنوب و شرق کشور، از بابت ورود مسافران ایرانی و خارجی تحت کنترل بسیار کامل است»
این روزنامه با یادآوری مجبور کردن رئیس دانشگاه جندی شاپور اهواز در دو هفته قبل برای باز پس‌گیری اظهاراتش در مورد ورود مسافر آلوده به کرونا به بنادر جنوب افزوده است: « حالا نه تنها مسافر آلوده، از کشور امارات -که دو هفته قبل با سویه امیکرون درگیر شده بود- بدون هیچ محدودیت و نظارتی، از مرز دریایی یا هوایی یا زمینی وارد کشور شده، نظارتها در حدی دچار ضعف یا ابهام بوده که این مسافر آلوده، تا پایتخت هم آمده بدون آن که ممنوعیتی در تردد داشته باشد». اعتماد در ادامه ضمن اشاره به دود و دمهای مقامات حکومتی از جمله وزیر بهداشت اذعان کرده است کشف تنها مورد آلوده به اومیکرون اتفاقی بوده و چه بسا موارد که کشف ناشده در جامعه می‌گردند.
ضدونقیض‌گویی بعدی رژیم در مورد بودجه است که در روزنامه‌های باند هم‌سو با رئیسی با ادعای گشایش اقتصادی و مبارزه با تورم و نداشتن کسری بودجه، در روزنامه آرمان توسط فرشاد مومنی اقتصاددان حکومتی به چالش کشیده شده و تحت عنوان «نگران کننده‌ترین بخش بودجه ۱۴۰۱» از جمله نوشته است: « بودجه سال۱۴۰۱ دارای چالشهای کاهش چشمگیر شفافیت، افزایش غیرمتعارف مالیات‌ستانی بدون تمرکز و توجه بایسته به فعالیت‌های غیرمولد، بناکردن فشارهای شدید جدید به بخش‌های مولد و عامه مردم، کسری بودجه پنهانی بسیار فراتر از استاندارد‌های متعارف، بهمن هزینه‌های پرسنلی، کاهش مسئولیت‌پذیری دولت، بحران شدت‌بخشی به رکود همراه با اراده خطرناک به شدت بخشی به تورم که در لایحه بودجه ۱۴۰۱ نگران‌کننده‌ترین قسمت بودجه به‌شمار می‌رود، است».
وین عرصهٔ بن‌بست جهانی و تنها فرصت تسلیم نظام
انزوای جهانی در جریان مذاکرات وین موضوع مقالات روزنامه‌های هر دو باند حاکم است.
فرهیختگان از باند خامنه‌ای نوشته است: «شیطنت فرانسه در مقطع کنونی، بیشتر از آمریکاست».
این روزنامه در مطلبی دیگری ضمن بررسی فشارهای اروپا و به‌طور خاص فرانسه به رژیم افزوده است: «یکی از چهره‌های نزدیک به تیم مذاکره‌کننده ایران به «فرهیختگان» گفت طی دور جدید مذاکرات وین، در غیبت دو روزه نمایندگان فرانسه به‌دلیل حضورشان در کنفرانس لیورپول، طرف‌های مذاکره‌کننده روی پیش‌نویس سومی به توافق می‌رسند، این پیش‌نویس تا حد قابل‌قبولی می‌توانست مسیر مذاکرات را جلو بیندازد اما فرانسه بعد از بازگشت به میز گفت و گوها در هتل کوبورگ بنا را به مخالفت با این پیش‌نویس مورد توافق طرفین می‌گذارد و مسیر گفت و گوها را دچار اختلال می‌کند.»
آرمان هم در مطلبی با عنوان «اولویت اروپا، آمریکاست» به محاسبات بیهوده رژیم برای ایجاد شکاف بین اروپا و آمریکا اشاره کرده و نوشته است: «دو سال پیش تحلیل اروپایی‌ها این بود که اگر با ترامپ در اعمال فشار بر ایران همراه شوند آمریکا، اروپا را فراموش خواهد کرد و کنار خواهد گذاشت و امروز بر این باور هستند که اگر با دولت بایدن در اعمال فشار بر ایران همراه شوند، می‌توانند از بروز شکاف بیشتر در روابط آمریکا با اتحادیه اروپا جلوگیری کنند. اروپا هیچ‌گاه به تنهایی قادر به توافق با ایران و اجرای این توافق نبوده است و رهبران اروپایی به این واقعیت اعتراف کرده‌اند. حتماً برای اروپا توافق با ایران اهمیت دارد اما در تحلیل نهایی، اولویت اصلی بروکسل بهبود روابط با واشنگتن است».
آرمان در مطلب دیگری از علی بیگدلی کارشناس حکومتی تأکید کرده که تنها راه نظام مذاکره است. این کارشناس حکومتی هم‌چنین شرایط انزوای داخلی و خارجی نظام را گوشزد نموده و تأکید کرده: « (نظام) زیر بار فشار اقتصادی و معیشتی است و (نظام) هم به این علت توافق می‌خواهد (نظام). راهی ندارد جز این‌که سطح انتظارات خود را کاهش دهد و در این راستا باید حواسمان به وضع داخلی کشور نیز باشد».
