۲۲خرداد۱۴۰۰
 |
| تحریم سیرک انتخابات |
مرز تصمیم‌گیری کجاست؟
انتخاب و اختیار با شرایط تحمیلیِ تحت سلطه، همان اعمال اراده و خواسته سلطه‌گر است. نظامهای تمامیت‌خواه همواره تلاش دارند شرایط تحمیل را مستقر نمایند تا قدرت انتخاب و اختیار تصمیم‌گیری برای تحت سلطه مهیا نشود.
در چنین شرایط مهیا شده از جانب سلطه‌گر تمامیت‌خواه، کسی که پای صندوق رأی می‌رود، تصمیم‌گیرنده نیست، رأی‌دهندهٔ مختار نیست؛ تسلیم‌شونده به شرایط مهیا شده است.
توان تصمیم‌گیری تنها در بیرون از شرایط تمهید شده وجود دارد؛ فقط در بیرون از نظام سلطه، قدرت انتخاب و اختیار میسر است.
تفسیر رأی در نشیب هزیمت
تمامیت‌خواهی هم‌چون ولی‌فقیه، اسب مراد حاکمیت را با قصد ارعاب رعیت زین می‌کند تا اختیار تصمیم‌گیری خلایق از دایرهٔ حاکمیت خارج نشود. از همین روی، آری و نه گفتن به حکومت هم در عداد لبیک و کفر تفسیر می‌شود تا جامهٔ حلال و صواب و حرام و گناه بر آن پوشیده شود.
تسخیر فکر و ارادهٔ مردمان را ولی‌فقیه تا آنجا در تیول و ملک طلق خود می‌داند که انتخابات را «انتخاب» مردم برای سرنوشت خودشان نمی‌داند؛ بلکه تقویت یا تضعیف نظام می‌داند. و اگر نظام از پس عمری غلت‌زدن در مرداب خودکامگیِ افسارگسیخته، در نشیب هزیمت گرفتار آمده باشد، دیگر حتی «رأی سفید» هم فتوای فعل «حرام» را بر ولی‌فقیه واجب می‌کند:
«در هر صورت اگر رأی سفید دادن موجب تضعیف نظام اسلامی باشد، حرام است» (خامنه‌ای، ۱۸خرداد ۱۴۰۰).
در مفهوم طرفه‌العین «رأی سفید»
هیبت تحریم نمایش حکومتیِ ۲۸خرداد آن‌قدر سایه، گستره و دامنه دارد که حکومتیان و هم‌سویان و لابی‌هایشان تمام تقلاهای ممکن را سوخت‌بار تلاش‌شان می‌کنند تا هر طوری شده صف حضور در پای صندوقها رونق بگیرد. حالا گیریم این رونق، نوشتن ناسزا به حکومت در برگهٔ رأی باشد یا رأی سفید بی‌طرف! مهم، پر کردن دهانهٔ دوربین است؛ این‌که پر شد، خالی کردن صندوقها و نتیجهٔ حاصل از آن را اتاق تجمیع آراء با رعایت کامل مصالح انقلاب و حفظ منافع نظام اسلامی، تعیین‌تکلیف خواهد کرد!
سربازان گمنام رونق‌دهندهٔ صف حضور در پای صندوقها، تمام سعایت‌شان را وجهه نجات ایران کرده تا به طرفهٔ العین دریافته‌اند که «رأی سفید» می‌تواند بهترین شکل مبارزه و مخالفت با شورای نگهبان و یک‌پایه‌گی نظام باشد!
مرز تحریم نمایش انتخابات ۱۴۰۰ همان مرز اختیار و آگاهی تصمیم‌گیری برای نفی تمامیت جمهوری اسلامی است. هر گونه ورود به شرایط مهیا شدهٔ دیکتاتوری آخوندی برای اعتراض مخملی یا رأی سفید، تن‌دادن به تیول و ملک طلق ولی‌فقیه است.
بلوغ مرز روشنایی
«رأی سفید» پرچم هم‌سویان، لابی‌ها، مماشاتگران و خدمتگزاران تداوم عمر نظام اسلامی آخوندی است. سنگ «رأی سفید» برای منحرف کردن رود سراسریِ تحریم قاطع نمایش حکومتی است.
ولی‌فقیهی که حتی رأی سفید را برنمی‌تابد، دارد نشانی می‌دهد که مرز مشروعیت نظام حتی در درون خودش شکاف عمیق برداشته و رأی سفید خودی‌ها هم بر از هم‌پاشی آن سرعت می‌بخشد.
تعمیق مرزبندی با نظام ملایان اکنون به مرز تصمیم‌گیری برای تحریم قاطع سراسری بالغ شده است. هیچ وسط و خاکستری و سفید وجود ندارد.
