۲۶اردیبهشت۱۴۰۱
سخن روز
رئیسی جلاد روز ۱۹فروردین دربارهٔ حذف ارز ترجیحی گفت که «وضعیت اقتصادی را دچار یک مشکلی و دچار یک شوکی نکردیم!».
هنوز یک ماه از این ادعای رئیسی نگذشت که تورم افسارگسیخته گریبان آخرین بازماندهٔ سفره‌های مردم را هم گرفت. گندم نسبت به ۳سال پیش صددرصد افزایش یافت. قیمت آرد صنف و صنعت از ۲۵۰۰تومان به ۱۲هزار تا ۱۶۹۰۰تومان افزایش یافت. بهای نان ساندویچی ۱۳برابر شد. روغن خوراکی هر قوطی از ۲۲هزار و ۵۰۰تومان تا ۱۷۰هزار تومان هم رسید. برنج نسبت به ۶ماه قبل ۱۳۰درصد گران‌تر شد. بهای دارو به‌طور متوسط ۱۰برابر شد. در مورد بهای مسکن رسانه‌های حکومتی از «خم شدن» و شکسته‌شدن «کمر اجاره‌نشین‌ها زیر بار گرانی» نوشتند. نان نیز آن‌چنان گران و نایاب شد که رسانه‌های رژیم هشدار دادند «انقلاب کبیر فرانسه نیز با گرانی نان» جرقه خورد.
این بار رئیسی وعده داد که گرانی‌های ناشی از حذف ارز ترجیحی را با یارانه‌های ۳۰۰ و ۴۰۰هزار تومانی جبران می‌کند و جایی برای نگرانی نیست.
این سناریوی دو پرده دارد:
پردهٔ اول: اختصاص ارز ترجیحی به‌کالاهای اساسی برای سال۱۴۰۰ حدود ۸میلیارد دلار هزینه نیاز داشت. پس با حذف این ارز، دولت رئیسی ۸میلیارد دلار پول به‌جیب می‌زند که می‌تواند خرج تروریسم و دستگاه سرکوب کند. اگر افزایش قیمتها را هم در نظر بگیریم، به‌گفتهٔ روزنامهٔ حکومتی اقتصاد آینده، دولت رئیسی ۱۸میلیارد دلار را از جیب‌های مردم به‌سرقت می‌برد. عبدالملکی وزیر کار رئیسی هم رک و بی‌پرده می‌گوید آغاز موج گرانی‌های اخیر، هر ماه ۳۸هزار میلیارد تومان (به‌نرخ روز معادل حدودی یک میلیارد و ۲۷۰میلیون دلار) به‌جیب دولت سرازیر می‌کند (۲۴ اردیبهشت).
این دزدی آن‌چنان رسواست که کارشناسان حکومتی از آن با‌عنوان «پردهٔ دیگری از غارت و چپاول در اقتصاد ایران» نام می‌برند که برای «جبران کسری بودجهٔ» دولت است (راغفر، کارشناس حکومتی-۲۵ اردیبهشت) و «بقیهٔ حرف‌ها داستان‌پردازی است!» (ایمن‌آبادی-عضو پیشین مجلس ارتجاع-۲۵ اردیبهشت).
پردهٔ دوم: رئیسی در وحشت از فوران خشم مردم، که این روزها آن را در شهرهای مختلف کشور می‌بینند، وعده داد که یارانه را به ۴۰۰هزار تومان افزایش می‌دهد. این ترفند دقیقاً همان عملکرد داروغه در کارتون «رابین هود» است که یک سکه را به‌عنوان صدقه به‌ته لیوان فلزی متکدی می‌کوبید و دو سکهٔ پرت شده به‌بالا را می‌گرفت و به‌جیب می‌زد!
برای همین هم حتی آن رانندهٔ تاکسی به‌گزارشگر خبرگزاری حکومتی تسنیم گفت: «۴۰۰هزار تومان در ماه به من می‌دهید اما با گرانی‌های شدید هر ماه ۵میلیون تومان از جیب من برمی‌دارید!» (۲۵ اردیبهشت).
سازوکار این دزدی هم بر پایه این موارد است:
- غارت ناشی از حذف ارز ترجیحی، چند برابر افزایش یارانه است.
- ارزش ریال در حال سقوط آزاد است، بنابراین قدرت خرید یارانهٔ ۴۰۰هزار تومانی مستمراً در حال کاهش است.
- تورم در حال صعود شتابان است. از این رو فاصلهٔ نرخ گرانی‌ها از نرخ یارانهٔ ۴۰۰هزار تومانی پیوسته و شتابان بیشتر می‌شود.
از طرفی رئیسی توضیح نمی‌دهد اگر توان تأمین ارز ترجیحی را ندارد، چگونه برای تأمین «جبرانی»، یعنی همان یارانهٔ ۴۰۰هزار تومانی این توانایی را دارد؟ هزینه‌ای که نه در بودجهٔ ۱۴۰۱ رژیم منظور شده و در نه در هیچ جای دیگر منبعی برای آن مشخص گردیده است.
بنابراین تنها منبع آن، پول‌پاشی و خلق پول، یعنی همان چاپ اسکناس است. از همین رو همتی، رئیس پیشین بانک مرکزی رژیم اذعان کرد که دولت رئیسی تاکنون ۱۴۲هزار میلیارد تومان پول چاپ کرده و «شایستهٔ کسب عنوان فوق سلطان چاپ پول» است. اقدامی که یکی از علل اساسی شدت گرفتن تورم بی‌سابقه و خالی شدن بیش‌از‌پیش سفره‌های مردم است.
این سازوکار اصلاح اقتصادی رئیسی است. فضاحت و غارتی آن‌چنان رسوا که خودشان هم در جنگ باندی خطاب به رئیسی می‌نویسند: «ادامه پرداخت یارانه شما، به منزله این است که چاقوی جراحی زنگ‌زده‌تان را در بدن بیمار جا بگذارید و او را به عفونت و رنجوری بیشتر مبتلا کنید!» (جمهوری-۲۵ اردیبهشت).
