۳۰دی۱۴۰۰
حمایت گسترده مردمی از شورای ملی مقاومت و رئیس‌جمهور برگزیده آن
می‌گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست. برای نظام آخوندی هم امسال سالی بود که با ابراز وحشت از «دشمن» شروع شد. خود خامنه‌ای در آستانهٔ سال۱۴۰۰ در ۲۵اسفند خطاب به یک کنگره در یزد گفته بود « من که مدام تعبیر «دشمن» را بیان می‌کنم، یک عده‌یی ناراحت می‌شوند که چرا فلانی مدام می‌گوید دشمن؛ بله، باید تأکید کرد تا مردم فراموش نکنند که دشمن در کمین است، به‌طور دائم کار می‌کند». ولی‌فقیه ارتجاع این حرفها را روز دهم فروردین در سایتش علنی کرد.
این دشمن کیست که تمام ارکان نظام ولایت از اسم آن وحشت دارند و نسبت به آن به همدیگر هشدار می‌دهند؟
برخی از مهره‌های حکومتی به صراحت از این دشمن اسم می‌برند. از جمله آخوند کریمی تبار در نمایش جمعه ایلام روز ۲۴دی گفت: «منافقین در کنار هم هستند. ضد انقلاب در کنار هم هستند... طبیعتاً فتنه‌گران در انتظار فتنه‌های جدید هستند».
به راستی این فتنه‌ها چیست، از چه مسیری می‌آید؟ و چه هدفی دارد؟
پاسخ را روزنامهٔ حکومتی ابتکار از باند مغلوب که با آخوند رئیسی بیعت کرده در شماره روز ۲۷دی خود با اشاره به دشمنی که «بوی آلبانی می‌دهد» داده است: «وقتی دشمن دارد به تاخت به سوی شما می‌آید و تیغ آخته در هوا می‌چرخاند و فرق سر شما را هدف گرفته است، قاعده هم تغییر می‌کند و با همه توان و سرعت به دفاع برخاستن را اقتضا می‌کند. به‌ویژه که می‌دانیم اگر به ما برسد، به ضربتی ما را خواهد انداخت. اصلاً قدرت رفتن را از ما خواهد گرفت و به خاک مذلت خواهد نشاند». در ادامه این وحشت نامه به نظام هشدار داده «با این شتاب که می‌آید، نه تنها خیام‌شان را فتح خواهد کرد که گلیم پاره باقی مانده از دوران اوج شان را هم از زیر پایشان خواهد کشید، همین!».
این اعترافات در نمایشهای جمعه و رسانه‌های حکومتی وقتی مهر تأیید می‌خورد که مهره‌ها و مسئولان نظام به آن اذعان می‌کنند. کسی مثل پاسدار وحیدی وزیر کشور رئیسی که سال‌ها سرکردهٔ نیروی تروریستی قدس بوده به زبان خودش آدرس دشمن را می‌دهد و برای از دست دادن فرصت از طرف نظام افسوس می‌خورد: «به هر دلیل دچار غفلت شدیم و به هر دلیل ندیدیم هم دستان توطئه گری را که به‌دنبال برهم زدن این توازنهای اجتماعی و تعادل‌های اجتماعی ما بودند و به‌دنبال به هم زدن این سلامت و قوت اجتماعی بودند اینها را ندیدیم و یا به جریانهای ضداجتماعی فرصت دادیم که حرکت‌های ضداجتماعی خودشان را در درون جامعه توسعه بدهند، چه ابعاد توطئه‌آمیز آنچه جریانهای داخلی و چه فرصتهایی که برای تعالی در داخل جامعه نادیده گرفته شد و استفاده نشد به اندازه کافی خوب ما در حالی که بزرگترین فرصتها را داشتیم» (ایران پرس ۲۶دی ۱۴۰۰).
هر چقدر پاسدار وحیدی تلاش کرد واقعیت را در مورد دشمن نظام با ابهام و کلی‌گویی بیان کند، معاونش تقی رستم‌وندی از شاخصهای مادی این دشمن که همان مردم بپا خاسته و مقاومت آزادی‌ستانشان می‌باشد خبر داد. او گفت: «آن نشانگرها یا شاخصه‌هایی که ما را در مدیریت کشور نگران می‌کند من پنج مورد از آنها را خدمت شما عرض می‌کنم باید توجه جدی داشته باشیم... ... شاخص دوم میل به ایجاد تغییرات اساسی در کشور هست که این را هم ما در پیمایشهای مختلف پیگیری کرده‌ایم و متأسفانه در حال افزایش هست» (همان).
«میل به ایجاد تغییرات اساسی» که بیان اتو کشیده عزم برای قیام و سرنگونی نظام است به بیانهای دیگری هم در نظام آخوندی گفته می‌شود. از جمله از زاویه ناکارآمدی و به گل نشستن کشتی درهم شکسته نظام در چنبرهٔ بحران ها.
مصطفی هاشمی طبا کاندیدای پیشین ریاست جمهور نظام روز ۲۸دی این واقعیت را این‌گونه به نظام گوشزد کرد: «به نظر می‌رسد اگر تحریم‌ها نیز برطرف شود، چندان تغییری در کشور شاهد نباشیم. مگر این همه نفت فروختیم و با دنیا ارتباط داشتیم مسائل کشور حل شده است؟ لذا باید تفکر جدیدی در اداره کشور حاکم شود» (روزنامه حکومتی آرمان۲۸ دی).
این کارگزار نظام که می‌گوید «باید تفکر جدیدی حاکم شود» نمی‌گوید این «باید» را از کجا آورده است؟ اما در ادامه همان نگرانی و اعترافات ناگزیر رستم‌وندی معاون پاسدار وحیدی به ریشهٔ این باید که همانا قهر ناشی از ارادهٔ مردم بپا خاسته است به شکل دیگری اذعان شده است.
«شاخص میل به اعتراض این هم باز از اون نشانگرهای مهم هستش. به‌هرحال بحث آسیب‌های اجتماعی بر اساس برخی از دیدگاهها نوعی اعتراض به وضعیت اجتماعی تلقی می‌شود، حالا اگر کسی میل به اعتراضش به این شکل بروز کند که به کف خیابان بیاید یا اعتراضات شدیدتری را بخواهد انجام بدهد، حتماً باید از نظر جامعه‌شناسی سیاسی توجه جدی داشته باشیم که این اعتراض می‌تواند در قالب رفتارهای هنجارشکنانه یا کجروی خودش را نشان بدهد».
آری، «هنجار شکنی و کج روی» اعتراف به همان ارادهٔ مردم بپا خاسته و شورشی است که این روزها فریاد اعتراضشان در کف خیابان‌ها بر سر نظام جهل و جنایت بلند است. اراده‌ای که می‌رود تا دودمان آخوندها را بر باد دهد.
