۲۰شهریور۱۴۰۰
بیداد فقر و تنگدستی در برابر چشمانمان
نظام آخوندی نسبت به سالهای گذشته مردم را در مدار بسیار بالاتری غارت می‌کند، تاحدی که حتی ته مانده سفره‌های مردم فقیر را هم ربوده تا آنجا که بسیاری از خانوارها محتاج نان شب هستند.
کارشناسان و رسانه‌های حکومتی ضمن اعتراف به این بحران، نگران عواقب آن برای رژیم هستند.
روزنامه رسالت ۱۰شهریور ۱۴۰۰ نوشت: «می‌گویند پایین بودن استانداردهای زندگی در کشور یعنی بیکاری و مشکلات ناشی از آن و تورم و مسائل اقتصادی در این زمینه نقش پررنگی دارد و واقعیت این است که وضعیت اقتصادی اکثریت افراد جامعه مناسب نیست. ما هم‌اکنون با این پدیده مواجه هستیم که علاوه بر کسانی که در فقر به سر می‌برند و یا زیرخط فقر هستند، طبقات متوسط هم روزبه‌روز وضعیت بدتری پیدا می‌کنند و ۹۰درصد افراد جامعه استرس امرار معاش دارند».
«زنگ هشدار سفره خانوار» عنوان مطلبی است در روزنامه دنیای اقتصاد به‌نقل از زرگران کارشناس حکومتی و عضو هیات نمایندگی اتاق بازرگانی رژیم در تهران که اذعان می‌کند: «شواهد موجود نشان می‌دهد دیگ جوشان تورم در کنار عواملی هم‌چون کاهش رشد اقتصادی و رواج بیکاری، رفاه جامعه ایران را در دهه۹۰ به تاراج برده است».
این کارگزار حکومتی بر اساس نتایج یک گزارش منتشر نشده اضافه می‌کند که «ایرانیان در مقایسه با دهه۸۰ غذای کمتری می‌خورند و هزینه بیشتری بابت خوراکی‌های مختلف اعم از گوشت، لبنیات، برنج و قند و شکر می‌پردازند... . این وضعیت در حالی رخ داده که در نتیجه هجوم کرونا، سهم هزینه درمان یا مسکن از سبد خانوارها افزایش یافته و درآمدها نیز هم‌اندازه تورم افزایش پیدا نکرده‌اند» (دنیای اقتصاد ۲۰مرداد ۱۴۰۰).
سرنوشت نا معلوم ۱۰۰هزار میلیارد تومان ارز دولتی نمونه دیگری از دست کردن باندهای حاکم در جیب مردم است که روزنامه همدلی از مسعود خوانساری رئیس اتاق بازرگانی رژیم در تهران نقل کرده است: «از حدود۱۵هزار میلیارد دلار واردات در چهار ماهه اول سال۱۴۰۰ نزدیک به یک‌سوم آن به ارز دولت مربوط است. به این ترتیب تا پایان تیرماه ۱۰۰هزار میلیارد تومان ارز از این طریق به کالاهای اساسی اختصاص یافته است».
او با اشاره به آمار مرکز آمار که تورم کالاهای اساسی در همین مدت را ۵۸درصد اعلام کرده گفت: «به این ترتیب معلوم نیست ۱۰۰هزا میلیارد تومان جز تخریب اقتصاد و رانت و فساد چه آورده‌ای داشته است» (روزنامه همدلی ۱۰شهریور۱۴۰۰).
«رنج‌های تورم» عنوان مطلبی در روزنامه جهان صنعت است که با استناد به جدول شاخص قیمتها و خدمات مصرفی خانوارهای کشور، به ابعاد جدیدی از دست‌اندازیهای رژیم به معیشت مردم اعتراف کرده است: «در تیرماه سال۱۴۰۰ با وضعیت شفاف‌تری در مورد تورم و فشارهای اقتصادی رو برو می‌شویم به‌عنوان مثال در ردیف جدول خوراکی‌ها افزایش ۵۶درصدی نان و غلات ۴۳درصد افزایش ماهی‌ها و صدف‌داران افزایش ۷۱درصد را می‌بینیم. هم‌چنین در جدول شیر، پنیر و تخم‌مرغ عدد ۶۶درصد افزایش را به نمایش می‌گذارد» (جهان صنعت ۱۰شهریور ۱۴۰۰).
نتیجه سیاست‌های غارتگرانه و ربودن سفره‌های مردم گسترده شدن فقر طی یک دهه گذشته و افزایش فاصله طبقاتی و ضریب جینی است، که در اثر آن اکثریت ۹۶درصدی مردم زیر خط فقر رفته، با این حال همین مردم زیر خط فقر رفته در دوساله اخیر به‌دلیل رشد تورم و بالا رفتن قیمتها باز هم نسبت به سالهای گذشته مردم فقیرتر شده‌اند.
در رابطه با این عدم توازن در تقسیم ثروت و حتی تقسیم یارانه‌ها مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت آخوند رئیسی اعتراف کرد: «یک عده که وضعیت مالی مطلوبی دارند و دارای اموال و دارایی زیادی هستند، بیشترین سهم را می‌برند اما یک فرد روستایی، سهم بسیار اندکی از یارانه دارد» (روزنامه شرق ۱۸شهریور۱۴۰۰).
در سالهای اخیر به‌ویژه در دو سال گذشته که کرونای ولایت مردم را درگیر بحران کرونا کرده اضافه بر سرکوب و کشتار، غارت و چپاول مردم هم از جمله معدود موارد رشد و پیشرفت در نظام آخوندی است.
امری که باعث نفرت و خشم بیشتر مردم شده تا آنجا که رسانه‌های رژیم نیز آستانه تحمل مردم را در وضعیت قرمز اعلام کرده و نسبت به انفجار اجتماعی هشدار می‌دهند.
آنها اذعان می‌کنند تنگنای اقتصادی مردم و نابسامانی معیشت زندگی آنها و سایر بحرانهای اجتماعی و فرهنگی که طی یک دهه گذشته توسط حاکمیت بر مردم محروم تحمیل شده، آنها را در تنگنای شدید معیشتی و روانی قرار داده، که دیگر به‌وسیله توصیه و سفارش‌های بی‌محتوا و آخوندی نمی‌توان آستانه تحمل مردم را بالا برد.
چرا که جامعه در حال حاضر در جوشش و خروش است و هرکجا که برای مردم محروم امکان داشته باشد، نظیر قیام مردم در خوزستان خشم فرو خفته خود را بارز می‌کنند.
ابوالفضل ترابی عضو مجلس ارتجاع ضمن اشاره به تورم و گرانی افسار گسیخته و فقر روزافزون مردم به دولت آخوند رئیسی هشدار داد درصدد قطع یارانه‌ها نباشد چرا که «در شرایط کنونی آستانه تحمل مردم برای این موضوع از آن روزها هم کمتر شده است و مسئولان باید به این موضوع توجه ویژه داشته باشند» (روزنامه اعتماد ۱۷شهریور ۱۴۰۰).
نگرانی اصلی آنها این است که شرایط عینی و ظرفیت انفجاری جامعه منجر به قیامی عمومی بسا بزرگتر و عمیق‌تر از قیام مردم در سالهای ۹۶ و ۹۸ شود.
چرا که برآیند شرایط موجود و عصیان عمومی مردم نتیجه‌یی جز سرنگونی نخواهد داشت.
