۲۱تیر۱۴۰۰
گری کاسپاروف قهرمان پیشین شطرنج جهان
من با مردم ایران که امروز زیر یوغ یک رژیم وحشی بشر می‌برند – و با ایرانیانی که در همه جا با خاطرات تاریک سرکوب و قتل زندگی می‌کنند، همدرد هستم.
آنچه در ایران بر سر کسانی که اینچنین فکر می‌کنند نازل شد در سال۱۹۸۸ رخ داد. در سال۱۹۸۸ سی‌هزار زندانی سیاسی در ایران به‌قتل رسیدند. ۳۳سال بعد، هنوز هیچ عدالتی برای قربانیان و خانواده‌های آنها وجود ندارد.
چگونه جهان آزاد، دنیای دموکراسی‌هایی که ظاهراً برای زندگی آحاد بشر ارزش قائل هستند، با یک رژیم قاتل مذاکره می‌کند؟ چگونه رهبران کشورهایی مانند ایالات متحده، که غالباً در مورد اهمیت حقوق‌بشر صحبت می‌کنند، می‌توانند در پشت میز رئیسی بنشینند که نقش وی در کشتار سال۱۹۸۸ کاملاً مشخص است؟
ایالات متحده با مذاکره با رهبران ایران در وین یک اشتباه وحشتناک را تکرار می‌کند. این مذاکرات اتلاف وقت برای همه به جز حاکمان بیرحم ایران است که از آن بهره‌مند می‌شوند.
با دادن آنچه رژیمهای بیرحم می‌خواهند به آنها، نمی‌توان به این هدف رسید. دیکتاتوریها به خودی خود به دموکراسی تبدیل نمی‌شوند. جامعه بین‌المللی باید حداکثر فشار را بر رژیم ایران وارد کند تا رهبران آن را منزوی سازد و از کسانی که برای دموکراسی و حقوق‌بشر در ایران می‌جنگند حمایت کند. هر کاری کمتر از این، فراموش کردن جنایات گذشته، نادیده گرفتن جنایات حاضر و امکان‌پذیر ساختن جنایات آینده است.
